Sterke verhaalopbouw

Stel je voor, je trekt als uitwisselingsstudent naar IJsland en keert nooit meer terug naar je thuisland. Het overkwam de Finse Satu Rämö (1980), die van plan was in de eilandstaat economie te gaan studeren, maar in plaats daarvan vooral gefascineerd werd door de plaatselijke cultuur en oude volksverhalen. Hoewel ze ondertussen meer dan twintig jaar in IJsland woont en werkt, schreef Rämö haar debuutthriller Hildur in het Fins. De Nederlandse vertaling van wat een trilogie belooft te worden was in handen van Annemarie Raas.

De auteur neemt de lezer mee naar de Westfjorden, de bergachtige en dunbevolkte regio in het noordwesten van IJsland. De afstanden zijn er groot, dorpen liggen vaak honderd kilometer uit elkaar. Ísafjörður, de plaats waar het grootste deel van het verhaal zal afspeelt, ligt bijvoorbeeld op zes uur van hoofdstad Reykjavik. Rechercheurs zijn er dun gezaaid, zo heeft hoofdpersonage Hildur Rúnarsdóttir enkel het gezelschap van haar chef Beta en stagiair Jakob. Die laatste komt uit … jawel, Finland, is uitwisselingsstudent en spreekt voorlopig de taal niet; het is duidelijk dat Rämö een deel van haar eigen ervaringen in het boek verwerkt heeft.

Het is alle hens aan dek wanneer bij een lawine een aantal huisjes onder de sneeuw bedolven raakt en er een dode man gevonden wordt. Zijn keel is doorgesneden en dus moet het team op zoek naar een moordenaar. En hoewel zelfmoorden vaak voorkomen in IJsland, zijn moorden zeldzaam. Wanneer kort erna in Reykjavik een man koelbloedig doodgereden wordt in een parkeergarage, rijzen logischerwijze de vragen. Kan er een verband zijn? Terwijl de zaak onderzocht wordt, lijkt het mysterie alleen maar groter te worden, een motief is niet te ontdekken.

Aan niets merk je dat Rämö een debutant is, want terwijl ze werkt aan de plotontwikkeling vergeet ze niet om genoeg aandacht te besteden aan personages en setting. Op onnavolgbare wijze beschrijft ze de omgeving waarin Hildur, Beta en Jakob hun werk doen. Ze heeft het over de bergen, de zee, de rivieren en fjorden, de sneeuw en de invloeden van de verschillende winden. Hoewel de weersomstandigheden vaak hard zijn, is de toon nooit negatief. Integendeel, dit boek doet zelfs de meest warmbloedige lezer verlangen naar de kou en de wind, want het benadrukt vooral de schoonheid van IJsland; uit zowat elk woord spreekt liefde voor het eiland, zijn bizarre afgeplatte bergen en barre klimaat.

Hildur is een boek dat je laat genieten en dat komt niet in de laatste plaats door de personages. Heel talrijk zijn ze niet, waardoor vooral de hoofdpersonages helemaal tot leven komen; zowel hun professionele bezigheden als privéleven worden goed uitgewerkt. Rechercheur Hildur is ontzettend sportief, elke dag staat er hardlopen op het programma en zelfs in de winter gaat ze surfen. Een echte relatie heeft ze niet, terwijl collega Jakob dan weer in een vechtscheiding zit en zijn zoontje niet mag zien. Het is vertederend om te zien dat de stagiair, voormalig schoolleraar, een passie heeft voor het breien van IJslandse truien; zelfs tijdens het teamoverleg haalt hij zonder blikken of blozen zijn mand met wol en naalden tevoorschijn.

Extreem spannend is Hildur niet, maar dat stoort geen moment. Er zitten genoeg originele vondsten in het boek, de verhaalopbouw en plot zijn sterk, de personages zijn levensecht en slepen je mee in hun wereld. Op nagenoeg perfecte wijze heeft Rämö twee extra verhaallijnen aangestipt in haar debuut. Alles wijst erop dat die in het tweede en derde deel van de trilogie uitgewerkt gaan worden. Voor wie het eerste boek las, zijn de titels van de vervolgdelen veelzeggend, want die luiden Rósa & Björk en Jakob. De kansen op een succesvolle trilogie zijn groot, heel groot.