Degelijke thriller

Toni Coppers (1961) is een van Vlaanderens favoriete misdaadauteurs. Hij debuteerde in 1995, maar zou pas in 2008 zijn eerste thriller afleveren. Niets is ooit werd het eerste deel in de populaire reeks rond Liese Meerhout, die ondertussen negentien titels kent. De boeken sleepten vele prijzen en nominaties in de wacht en werden verfilmd voor tv. In 2017 zou Coppers met de Brusselse ex-rechercheur Alex Berger een nieuw seriepersonage in het leven roepen. Sindsdien werkt hij samen met co-auteur Annick Lambert, tevens zijn vrouw, afwisselend aan beide reeksen.

Vijf boeken lang hield inspecteur Liese Meerhout zich bezig met kunstcriminaliteit in Brussel, waarna ze verhuisde naar Antwerpen en moordzaken ging oplossen. Ondertussen is ze commissaris en moet ze in Jacht de strijd aanbinden met drugsbendes in het havengebied. Het verhaal begint met de vondst van een vreselijk toegetakeld vrouwenlichaam. Hoewel het slachtoffer onschuldig lijkt, vermoeden de rechercheurs al snel dat ze moeten gaan wroeten in een zaak van zes jaar geleden, waarbij een grote hoeveelheid cocaïne verduisterd werd.

Voor wie al langer het wel en wee van Liese Meerhout volgt, is het een heerlijk weerzien met zowel de commissaris zelf als haar collega’s Masson, Maite en de anderen. Ook haar partner Matthias krijgt naar goede gewoonte zijn deel van de aandacht. Wie niet eerder een boek uit de reeks las, hoeft niet te wanhopen, want de auteur heeft de belangrijkste informatie doorheen het nieuwe verhaal geweven. Al snel wordt ook voor nieuwe lezers duidelijk dat veertiger Liese en de twintig jaar oudere Masson weliswaar heel verschillend, maar toch de beste maatjes zijn. De ene sociaal en ietwat chaotisch, de andere introvert met een grote liefde voor de intellectuele geneugten des levens.

Jacht bestaat uit drie delen en een twintigtal hoofdstukken. Zoals hij dat wel vaker doet, neemt Coppers niet eerst rustig de tijd om personages of omstandigheden te schetsen. Nee, de lezer zit meteen midden in de actie; voor die het weet, is het eerste slachtoffer gevallen. Later laat het tempo het wel wat afweten, doordat er ontzettend veel aandacht naar het onderzoek gaat. De thema’s die de auteur in zijn boek verwerkt heeft, zijn – naast loyaliteit en vriendschap – in eerste instantie misdaad en geweld. De sfeer is daardoor bij momenten grimmig, en voor veel personages is het moeilijk sympathie opbrengen. Wellicht daarom kreeg de jonge, opgewekte stagiaire Daphne uit het vorige boek een grote rol toebedeeld. Hoewel ze meer dan eens in gevaar is, blijft ze de spring-in-‘t-veld uit het verhaal.

Zoals we dat van de Coppers gewoon zijn, heeft hij een prettig leesbaar boek afgeleverd, waarin hij kwistig strooit met namen van kaaien, cafés en restaurants. Hij laat het verhaal tot leven komen vanuit verschillende perspectieven, heel de tijd is er een alwetende verteller aan het woord. Verhalende stukken en beschrijvingen worden afgewisseld door heldere dialogen. Het zorgt ervoor dat je blijft doorlezen, hoewel dader en motieven vrijwel van in het begin gekend zijn en er weinig verrassends te beleven valt. Wanneer dat naar het einde toe toch gebeurt, is die wending weliswaar onverwacht, maar niet helemaal bevredigend.

Met Jacht bewijst Toni Coppers opnieuw dat hij een degelijke thriller kan schrijven. Toch is het niet het beste boek in de 'Liese Meerhout'-serie. Hoewel plot en schrijfstijl goed zitten, zijn tempo en spanning niet altijd optimaal.