Sterke thriller rond seksuele minderheden

In het Finse Pori vindt een explosie plaats in een nachtclub die vooral bezocht wordt door seksuele minderheden. De aanslag wordt door middel van een videoboodschap opgeëist door een gemaskerde man, die zich de Gezant noemt. Hij verklaart openlijk de oorlog aan de homogemeenschap en rechtvaardigt zijn acties en haat door te zeggen dat die de wil van God zijn. Wie die avond ook aanwezig was in de club, is politieagent Henrik Oksman, verkleed als vrouw. Hij vertrok in het gezelschap van een andere man, net voor de boel explodeerde. Rechercheur Jari Paloviita en zijn team, die niet bekend zijn met het geheim van hun collega Oksman, moeten tot het uiterste gaan om de zaak op te lossen.

Ziedaar in een notendop het verhaal van Levensgevaar, het tweede boek in de 'Rivierdelta'-serie. Auteur van dienst is Arttu Tuominen (1981), de Fin die voor het eerst van zich liet spreken met de niet naar het Nederlands vertaalde 'Labyrint'-serie. In 2019 riep hij nieuwe personages in het leven en werd het startschot gegeven voor een tweede misdaadreeks, een die dit keer niet alleen in Finland een uitgever vond en waarvan de televisie- en filmrechten ondertussen verkocht werden. De Nederlandse vertaling van Levensgevaar werd net als die van het eerste deel Bloedbroeders verzorgd door Annemarie Raas. Vermoedelijk werkt zij eveneens aan Monddood, het derde boek in de rij, dat er binnen afzienbare tijd aankomt.

Voor het zover is, keren we terug naar de zaak van de nachtclub en proberen we samen met rechercheur Paloviita te achterhalen wie de Gezant is. Al snel zitten we midden in een milieu van extremistische groeperingen en racisme, een wereld van haat en verbittering. De dader, naar wie met man en macht gezocht wordt, doet steeds opnieuw pogingen alle haatdragende mensen achter zich krijgen, niet alleen religieuze fanatici. Het is beangstigend hoezeer de traditionele waarden van de Finse samenleving 'dienstdoen' als rechtvaardiging van intolerantie en geweld.

Na een sterke proloog passeren heel wat standpunten over onder andere homoseksualiteit de revue. In de eerste helft van het boek zit veel herhaling en bijgevolg weinig vaart. Ook wordt er nogal uitgeweid en krijg je bijvoorbeeld een bladzijdenlang verslag van opstootjes en vechtpartijen of van een sessie in de sportschool te verteren. Net wanneer je je afvraagt waarom je niet echt meegesleept wordt, komt alles in een stroomversnelling. Eindelijk is er een spoor dat gevolgd kan worden en heb je nauwelijks tijd om te ademen. Want plots is er actie, veel actie! Je leeft ontzettend mee met een aantal van de personages en hoopt op een goede afloop.

'Het laatste alternatief was zelfmoord plegen. Dan maakte het niet meer uit of iemand zijn geheim ontdekte. Dan hoefde hij deze paniek en schaamte niet meer te voelen.'

Vooral voor Henrik Oksman wil je alleen maar het beste. Hij is zonder twijfel de belangrijkste figuur in dit boek, want nadat in Bloedbroeders de sterktes en zwaktes van collega Paloviita werden blootgelegd, is het nu de beurt aan Oksman om te 'schitteren'. In de zaak van de Gezant kan hij meermaals zijn emoties niet beheersen, hoewel hij normaal gezien stil en zo koel als een kikker is. Zijn emotionele worsteling wordt knap beschreven, zijn pijn en twijfel worden meer dan tastbaar. En hoewel hij zo sterk als een beer is, is er één persoon bij wie hij steeds opnieuw zo machteloos als een kind wordt. Hoe die situatie zich ontwikkelt, is vast stof voor deel drie in de serie.

De conclusie is duidelijk: Hoewel Levensgevaar traag uit de startblokken schiet, is het een zeer sterke thriller rond seksuele minderheden. Arttu Tuominen heeft resoluut de kaart van diversiteit getrokken en daar een sterke plot en intrigerend verhaal rond gebouwd.