Een boek vol goede ideeën

Linda Jansma (1967) is een Nederlandse thrillerauteur. Ze debuteerde in 2010 met Caleidoscoop en won daarmee de Schaduwprijs voor het beste Nederlandstalige thrillerdebuut. Ze heeft meerdere nominaties op zak, onder andere voor de Gouden Strop en de ondertussen ter ziele gegane Diamanten Kogel. Met In naam van de vader heeft Jansma de allereerste Kobo Original op haar naam staan. Afgezien van de trilogie Cirkel van het kwaad schrijft ze standalones en korte verhalen.

In haar nieuwe boek Slaap maar zacht neemt de auteur de lezer mee naar Amsterdam. Op de IC-afdeling van het ziekenhuis ligt een onbekende man in coma. Hij is daar beland na een aanrijding, maar niemand weet wie hij is. Verpleegster Maud zorgt zo goed als ze kan voor hem, terwijl rechercheur Richard zijn identiteit probeert te achterhalen. Na een oproep in het programma Opsporing verzocht meldt zich een vrouw die de man denkt te herkennen. Voor ze haar zegje kan doen, overlijdt ze. Ondertussen lijken de fouten op de afdeling zich op te stapelen en ontsnapt de patiënt meermaals aan de dood. Is er kwaad opzet in het spel? Waarom dan wel?

Het verhaal beslaat een tijdspanne van een kleine week. Per dag wordt verslag gedaan van het reilen en zeilen in het ziekenhuis; de lezer ontdekt zowel wat er overdag gebeurt als hoe het er tijdens de uren van de nachtdienst aan toegaat. Tegelijkertijd ontwikkelt zich een tweede, kleinere verhaallijn, waarin de kinderen van verpleegster Maud de hoofdrol spelen. De situatie waarin met name de zoon terechtkomt, loopt uiteindelijk met een sisser af, maar zorgt er wel voor dat alle personages naar het einde toe bij elkaar komen en het verhaal zijn climax kan vinden.

Die personages worden in het begin van het boek trouwens met een rotvaart geïntroduceerd. Ze zijn echter niet zo talrijk, waardoor de informatie goed te behappen is en het verhaal meteen op dreef kan komen. Jansma heeft duidelijke figuren in het leven geroepen met elk een duidelijke identiteit. Zo is er de moederlijke Maud en haar twee kinderen, typische tieners. Rechercheur Richard lijdt aan slapeloosheid, terwijl collega Eefje de touwtjes steeds meer in handen neemt. En dan zijn er het verplegend personeel en de patiënten op de IC-afdeling, de ene al ‘wakkerder’ dan de andere. Aan de onderlinge relaties tussen de personages werd veel aandacht besteed.

Jansma schrijft netjes en houdt het heel de tijd best eenvoudig. Net als bij de verhaallijnen en de personages lijkt ze ook in haar schrijfstijl volop te gaan voor ongecompliceerd. Haar boek leest vlot door de afwisseling van beschrijvende stukken en dialoog. Qua spanning scoort het echter niet zo goed. De dreiging die in het ziekenhuis hangt, voel je nauwelijks. Een ontluikende liefde is bijna boeiender dan het leven van de patiënt dat aan een zijden draadje hangt. De lezer weet vrijwel van in het begin wie de boosdoener van het verhaal is en wat diens motieven zijn, en dat is nefast voor de spanning.

Toch is het geen straf om Slaap maar zacht te lezen. Het hoeft niet altijd complex en overweldigend te zijn; boeiende personages en overzichtelijke verhaallijnen kunnen eveneens tot een goede thriller leiden. Ware het niet dat een en ander ietwat gekunsteld overkomt en dit boek net iets te veel ongeloofwaardigheden telt; ze overschaduwen de goede plottwists die er ook zijn. Naar het einde toe komt alles in een stroomversnelling, best een groot contrast met het rustige verloop tot dan toe.

Slaap maar zacht is een thriller vol goede ideeën, waarbij het enigszins aan de uitwerking schort. De spanning staat op een te laag pitje en de geloofwaardigheid is niet helemaal acceptabel. Dankzij de leuke personages en de vlotte schrijfstijl weet het boek toch te bekoren.