Mooi verhaal dat peper en zout mist

Clara Benson is een Britse auteur, vooral bekend van de 'Angela Marchmont Mysteries' en de 'Freddy Pilkington-Soames Adventures', traditionele Engelse verhalen die zich afspelen in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw. Een eerste manuscript schreef ze toen ze in de twintig was; achteraf bezien is ze alleen maar blij dat die tekst nooit het daglicht gezien heeft. Vooraleer Benson echt naam zou maken als auteur, was ze actief als vertaler. Na jarenlang mysteries geschreven te hebben, bracht ze in 2020 een eerste historische roman uit, meteen het eerste boek dat een Nederlands jasje zou krijgen. Het is Marjet Schumacher die instond voor de vertaling van Sterren in de duisternis.

Een eerste verhaallijn speelt zich af in het begin van de jaren veertig. De Duitsers hebben grote delen van Frankrijk bezet en hoofdpersonage Maggie Brouillard sluit zich aan bij het verzet in Parijs. Ze is de dochter van een beroemd musicus en heeft zich verloofd met Emil, een Jood. Wanneer het gevaar te groot wordt, stuurt ze hem naar haar zus Cécilia in het niet bezette Nice. Een beslissing die grote gevolgen zal hebben. De tweede verhaallijn brengt ons naar het Engelse Hertfordshire, ten noorden van Londen; het is dan 1950. De hoofdrol is nu weggelegd voor Harriet, de nieuwe secretaresse van de familie Brouillard die Frankrijk voor Engeland verruild heeft. Het is duidelijk dat het gezin een duister verleden met zich meedraagt; Maggie wordt doodgezwegen, Cécilia zit in een rolstoel en broer Sébastien en mama Rose zijn overduidelijk ongelukkig.

Het was een goede keuze van de auteur om regelmatig te springen in de tijd. Dat concept heeft meermaals zijn deugdelijkheid bewezen en dat doet het ook nu weer: de lezer blijft steeds met vragen zitten en leest verder. De meeste aandacht gaat evenwel naar de gebeurtenissen in Engeland, waar secretaresse Harriet stilaan het vertrouwen van de in zichzelf gekeerde Cécilia zal winnen. Toch zit ze niet te wachten op een portie drama, ze probeert zich zo goed mogelijk staande te houden na het verlies van haar partner. Helaas zal ze er uiteindelijk zelf verantwoordelijk voor zijn dat de situatie compleet uit de hand loopt.

Sterren in de duisternis heeft interessante personages, al zijn ze een beetje karikaturaal neergezet; de verschillende karakters komen daardoor wel goed naar voren. Hoewel Maggie in de tweede verhaallijn geen actieve rol meer speelt, is ze steeds in de gedachten van de lezer. Moeilijker is het om sympathie op te brengen voor moeder Rose, die zich vastklampt aan het verleden of voor broer Sébastien, de vervelende klier van de familie die tegen wil en dank muzikant moet worden.

Het boek telt veel beschrijvingen, bijvoorbeeld wanneer het gaat om de inrichting van het huis waar Harriet terechtkomt. De lezer heeft geen probleem de muziekkamer voor zich te zien of zich een beeld te vormen van de treurende Cécilia. De manier waarop alles beschreven wordt, is licht verteerbaar; de oorlog en zijn gevolgen zijn weliswaar aanwezig, maar laten niet zo’n diepe indruk na als zou moeten. Toch hangt er een sinister sfeertje: geheimen die niet aan het licht mogen komen, vrienden die uit het huis geweerd worden, enzovoort. Zelfs de muziek, die een zeer grote rol speelt in het leven van de Brouillards, zorgt niet altijd voor vreugde, vaak is die een verplicht nummertje.

Sterren in de duisternis heeft alle ingrediënten voor een prachtig boek, maar mist peper en zout. Hoewel het ene drama op het andere volgt en mensen diepongelukkig zijn, komt het verhaal niet helemaal uit de verf. De vergelijking met de betere oorlogsroman kan Bensons romandebuut niet doorstaan.