Tulpengekte en moordmysterie in het 17e-eeuwse Amsterdam

We bevinden ons in het Amsterdam van de 17^e eeuw, meer bepaald 1636. De zeventienjarige Pieter wordt door zijn voogd in huis geplaatst bij Rembrandt van Rijn, op dat moment de meest vooraanstaande schilder van het land. Het was de wens van zijn overleden vader dat hij tot schilder zou worden opgeleid. Pieter is weliswaar enorm getalenteerd, maar heeft vooral een bovenmatige interesse in wetenschappen.  

Al snel doet een bont gezelschap van personages zijn intrede. Zo is er het wasmeisje Anneke, waar Pieter een boontje voor heeft. Er zijn de leerlingen Laurens en Kornelis, kroegbazin Mareikje en een aantal rijke mannen, die allemaal hun portret geschilderd willen hebben door Van Rijn. Wanneer deze opdrachtgevers één voor één het loodje leggen, komt de verdenking al snel op de schilder te liggen. Pieter zou Pieter niet zijn als hij deze zaak niet tot op de bodem zou willen uitspitten...  

Tegelijkertijd is Nederland in de ban van de tulpenhandel. Tulpenbollen gaan voor steeds meer geld van de hand, niet alleen de rijke heren van de stad, ook eenvoudige mensen geven hun laatste cent uit en gaan zelfs leningen aan in de hoop ooit geweldige winsten op zak te steken. Zij beseffen niet dat deze kunstmatige zeepbel ooit uit elkaar zal spatten. Deze tulpengekte zou de annalen ingaan als de eerste grote speculatiebubbel in de geschiedenis. Heel mooi hoe de auteur historische feiten in een fictief verhaal weet te verwerken.  

Auteur Eva Völler (1956) begon haar carrière als rechter en advocaat, maar besliste op een bepaald moment het als schrijfster te proberen. In 1995 verscheen haar debuut. Völler maakt bij het publiceren van haar werk niet alleen gebruikt van haar feitelijk naam, maar schrijft ook onder verschillende pseudoniemen. Wie haar bibliografie bekijkt, zal vaststellen dat ze zich per genre van een andere auteursnaam bedient. Ze schrijft reisliteratuur, romantische verhalen, thrillers en historische romans, daarnaast verscheen ook een tiental jeugdboeken. Ze is een succes in de Duitstalige wereld en wordt in verschillende talen vertaald. Voor de Nederlandse versie van Tulpengold zorgde Merel Leene. De auteur zelf noemt het boek in haar nawoord een historische misdaadroman en dat is precies wat het is.  

Aan het schrijven van Tulpengoud is duidelijk grondige research voorafgegaan, zo komen we heel wat te weten over het schildersmetier. We lezen onder andere over het maken van voorafgaande schetsen, het gronderen van doeken, over het wrijven van pigmenten en het creëren van verschillende grondstoffen. Interessant hoeveel overeenkomsten er zijn tussen medicinale bereidingen en schildersingrediënten, opvallend ook de grote rol van lood in beide sectoren. En wat te zeggen van Rembrandt van Rijn als een van de hoofdpersonages? Een goede keuze, want wie kent de man niet? Leuk ook dat De man met de gouden helm, een schilderij dat lang onterecht aan Van Rijn werd toegeschreven, een rol speelt in het boek.  

Met Pieter koos de auteur voor een mathematisch hoogbegaafd hoofdpersonage. Hij heeft het bijzonder moeilijk met ironie, komt vaak naïef over en herkent moeilijk de gemoedstoestand van andere mensen. Moest Pieter nu geleefd hebben, hij zou vast met het aspergersyndroom gediagnosticeerd zijn. Ook de andere personages spreken tot de verbeelding, ze hebben elk hun typische karaktertrekken. Waar de één ingoed en eerlijk is, is de ander manipulatief, gemeen of wraakzuchtig. Stuk voor stuk zeer herkenbare figuren.  

Tulpengoud zal een groot publiek kunnen bekoren. Het boek is een bijzonder geslaagde mix van historische feiten, interessante personages en een spannend moordmysterie, dat alles overgoten met een licht verteerbaar wetenschappelijk sausje.