Debruynes persoonlijke geschiedenis

Ik ben fan van de columns van Debruyne. En ook dit boek kon me bekoren. Ik herken er haar feministische nuchterheid in.
In de huisvriend wil ze het verhaal ontrafelen van haar grootouders. Die mij heel erg aan de mijne deden denken. Het Vlaanderen van weleer is erg herkenbaar.
De grootouders hebben een vriend aan huis. Een soort rijke eenzaat die erg gerespecteerd werd. Albert, Bertie voor de vrienden, ontwikkelde een ongezonde interesse in de papa van Heleen.
Ze probeert het niet ingrijpen van haar grootouders te kaderen.

Het ontbrak me in de huisvriend soms aan evoluerende personages. Heleen bleef trouw aan de geschiedenis en dat hoort misschien ook wel zo, al deed dat het verhaal soms wat doen kabbelen. Ik miste soms wat diepgang. Maar de herkenbaarheid en de rake bedenkingen van Debruyne maakten veel goed.