Deugddoend boek

Je mag een gegeven paard nooit in de bek kijken. Behalve natuurlijk als je eerlijke recensies maakt en je een recensie-exemplaar krijgt van @uitgeverijpluim. Dan is het je morele plicht om dat paard in de bek te kijken zoals je nog nooit een paard in de bek gekeken hebt.

Dit klein boekje is een oase van schone, deugddoende rust. Het neemt je mee naar een eilandje waar Mikah Hadassa ontmoet bij een strandvuur.
Het klikt tussen die twee en er ontstaat iets wat doet denken aan een vakantieliefde maar het zo noemen zou oppervlakkig zijn. De gesprekken tussen de twee zijn zo vervuld van levensvragen en filosofische vraagstukken dat je niet anders kan dan zelf reflecteren.
En dat allemaal met ruisende duinen op de achtergrond.

Lucky fonz III is muzikant, dit is zijn eerste roman en wat mij betreft meteen een schot in de roos. Zijn poëtische mijmeringen over het leven vanuit het oogpunt van een muzikant zijn om van te smullen.

"Geen plek op aarde klinkt als het strand, maar niemand heeft het daar ooit over. Als je mensen vraagt 'waarom ga je eigenlijk naar het strand?' zullen ze antwoorden: 'Het is mooi om de zee te zien, het zand voelt lekker, en er is frisse lucht en gezelligheid.' De meeste mensen zeggen niet: 'De ritmische ruis van de golfslag maakt me rustig, en het geluiddempende zand gunt elk gesprek een intimiteit die je van tegels of bakstenen niet hoeft te verwachten.'"

"Luisteren is zo vanzelfsprekend, en gebeurt zo automatisch, dat men pas over geluid spreekt als het verdwijnt. Niemand zegt ooit tegen hun geliefde: 'O liefste, wat breng je elke dag toch mooie geluiden met je mee, met je mooie stem en je lieve voetstappen', maar als de relatie uit gaat zeggen ze, ontroostbaar, tegen hun beste vriend: 'Het is allemaal zo stil ineens.'"