Een poëtische griezel

Bradbury behoeft geen inleiding, tenzij misschien bij een jongere generatie, en dat zou jammer zijn, want hij is en blijft de meest inventieve, en vooral lyrische van de genre-auteurs. Best bekend om 'Fahrenheit 451' en misschien ook nog om 'Martian Chronicles', heeft hij aan het begin van zijn lange carrière dit boek geschreven.
Een typisch Amerikaans plattelands-stadje, twee vrienden, een dreigende sfeer, een begrijpende vader, en dan komt een circus naar de stad toe. Kijk, lees je dit, dan weet je ook waar Stephen King de mosterd haalt (en hij zal dat wel toegegeven hebben, vermoed ik). Maar King is lang geen Bradbury, die je niet alleen leest om de echt wel griezelige passages (en goed verfilmbaar, meen ik), maar zeker ook vanwege de elegante taal, de beeldspraak, de wonderlijke sprookjesachtige vertelling, het mythische element, en de bizarre personages. 'It', dus, maar veel beter.
Niet al zijn boeken zijn makkelijk te vinden (hij heeft heel wat geschreven) maar de verhalen zijn samengebracht (of een groot aantal toch) in een dikke Everyman's Library editie (zeer aanbevolen) en dit najaar brengt Library of America ook een omnibus met romans. Het wordt dus vingerlikken en nagel bijten in één enkele lange sessie.