De dode in de sneeuw van Kjell Eriksson is naar mijn bescheiden mening een rommelig opgezet verhaal met iets te veel zijtakken, wat waarschijnlijk weer het gevolg is van de vele hoofdpersonen. Wanneer je het boek hebt uitgelezen, blijkt de plot redelijk eenvoudig te zijn. Het lijkt alsof de auteur er vanalles bij heeft gehaald om het geheel aan te dikken tot een compleet boekwerk. Wat ontbreekt is enige vorm van humor. Alles wordt serieus beschreven zonder enige relativering.
Kjell Erikson heeft een te beperkte woordkeus om te kunnen tippen aan collega-schrijvers als Henning Mankell, Arnaldur Indridason en Willy Josefsson. Het boek laat te weinig indruk achter en moet het dus wat mij betreft met maar twee sterren doen.