Meer dan 6,0 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Hebban recensie

Het lijkt alsof Edwardson zijn gedachten direct letterlijk op papier heeft gezet.

Stel: je wilt een lekker gerecht maken, maar je vergeet vervolgens de kruidige ingrediënten. Wat krijg je dan? Slappe hap. Bij het lezen van Zeil van steen kwam deze simpele metafoor bij me op. De eerste hoofdstukken lees ik nog neutraal; je moet ’t de kans geven. Maar na een bladzijde of 50 ben ik nog steeds onverschillig. Het grijpt me niet bij de strot; het doet me niet verlangen verder te lezen; ik mis spanning, vaart en emotie. Kortom: slappe hap.

De fans van Ake Edwardson zullen dit boek zonder meer aanschaffen om de serie rondom inspecteur Erik Winter te completeren. Over smaak valt zéker te twisten. Tussen alle soap-achtige scénes ontwar ik in het begin twee verhaallijnen. Eén: Inspecteur Winter krijgt bezoek van een oude vlam, die vertelt dat haar vader is verdwenen, ergens in Schotland. De man was daar op zoek naar zíjn vader, oftewel haar opa. (Kunt u het nog volgen?) Twee: Politie-agente Aneta Djanali onderzoekt een echtelijke ruzie die uitmondt in een verdwijning.

Het verhaal vordert langzaam waardoor het geduld van de lezer danig op de proef wordt gesteld. Met de snelheid van een demente bejaarde worden de puzzelstukjes in elkaar gelegd. Ake Edwardson houdt van korte zinnen. Soms ontbreekt zelfs het werkwoord. Het zal vast poëtisch bedoeld zijn. De staccato dialogen zorgen voor aardig wat bladvulling met veel wit. Voorbeeld:
“Ja?”
“Hm.”
“En?”
“Goed.”
“O?”
Enzovoort. Het lijkt alsof Edwardson zijn gedachten direct letterlijk op papier heeft gezet. Wanneer hij een woord in een zin is vergeten, zet hij dat er niet alsnog tussen, maar wordt dat gewoon de volgende zin. Dus.

Mijn welgemeende excuses dat ik er niet meer van kan maken. Helaas kan de uitgever op basis van deze korte recensie ook al geen pakkende marketing-kreet citeren of het zou deze moeten zijn: “verplichte aanschaf voor alle Ake Edwardson-fans”.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Guido Huisintveld

Gesponsord

Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?

Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.

Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.

Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.

Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.

Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!

Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!

Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.

Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft

In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.

De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.

Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.

Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.

Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.

De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!

De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?

Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.

Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.

Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu

Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?

Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.

Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur