Kul

Dit is een boek van het soort waar ik grote moeite mee heb. Het is traag, naar mijn idee pseudo-filosofisch, ongeloofwaardig en gedrenkt in een raadselachtige (ik vind : gezochte) treurigheid waar ik niks mee kan. Dat betekent : die ik niet begrijp of niet aanvoel. Een vaag verhaal in een omgeving van achterdocht, dreiging, berusting en naïviteit. Daarmee ga ik aan mezelf twijfelen : is dit goede literatuur en ben ik gewoon de enige die het niet begrijpt ? Of is dit gewoon opgeklopt literair gedoe dat feitelijk nergens over gaat, behalve een sfeertje neerzetten. Onderwerp is een schrijver van necrologieën, met een pinguïn in huis die voor de open haard gaat staan, en die in bed gaat liggen met een kindermeisje, en die in aanraking komt met mensen die totaal onverwacht uit de lucht komen vallen, bij hem binnenlopen zonder dat hij het merkt, en even gemakkelijk weer verdwenen zijn. Hoeveel onzin kan een mens bij elkaar verzinnen. Over de beschrijving van de treurigheid van de Oekraïense samenleving zeg ik niks : raakt het de realiteit of is het overdreven : daar weet ik gewoonweg te weinig van. Maar als er ook maar iets van klopt dan is dat al erg genoeg. Maar ik lees dit soort boeken niet met plezier. Ik word er niet door geraakt, erger me aan de grote hoeveelheid toevalligheden, ongeloofwaardigheden, en de absurditeit van het verhaal. Vandaar twee sterren. Sorry voor de beroemdste schrijver van de Oekraïne.