Eindeloos gezever

Mensen die hun aandoeningen etaleren, en daar zelfs een soort van competitie van maken, dit alles kom je tegen in dit vaak overgewaardeerde verslag over een verblijf in een sanatorium.
Een vervelend boek, ik zeg het maar meteen, en niet van harte toch uitgelezen.
Er is ook wel iets goed: een rustig ritme, waarin het leven van alledag beschreven wordt. Maar dat wordt toch wel teniet gedaan door de eindeloze herhalingen die de dagelijkse routine behelst.
Maar het meest stuit mij tegen de borst het etaleren van de eigen ziekte, uiterst gedetailleerd beschreven, met altijd uitschieters in de temperatuuropnames, die natuurlijk een dagelijkse routine vormt, maar ook gelegenheid geeft tot het manifeste opbieden van de eigen zieligheid, door met de gemeten temperatuur te smokkelen, en een hogere eindstand door te geven.
Het is een klein dorp met diverse persoonlijkheden, die uitvoerig beschreven zijn.
Maar een saai en niet aan te raden boek tot gevolg.