iets te elitair bijeengebrachte bio

Op zich is dit tweede deel een aardige verzameling biografische gegevens.
Toch vind ik dat de samensteller, Willem Otterspeer, enkele treden van zijn ivoren toren naar beneden mag komen.
Omdat hij van de veronderstelling uitgaat dat èlke lezer latijn, Frans en Duits makkelijk leest én ook vertaalt.
Het is een beetje arrogant om deze aanname toe te passen, waardoor ik veel bladzijden niet heb kunnen begrijpen zonder een vertaalboek erbij of via internet een woord of zin te vertalen.
Maar ook Nederlandse woorden die niet echt allerdaags zijn worden in dit, toch wel op intelectuele leest geschoeide boekwerk, niet geschuwd.

Er zit een prachtige chronologische opbouw in, maar in elk hoofdstuk springt het bijvoorbeeld van 1970 naar 1955 en dan weer 1979 en dat vind ik verwarrend.
Er worden uitgebreid allerlei zijpaden bewandeld, soms worden titels genoemd, en soms uitgebreid inhoudelijk weergegeven, anders kom je immers niet aan bijna 1055 bladzijden, en ook mensen zoals bijvoorbeeld Benders, Brons etc. worden uitgebreid geïntroduceerd.

Wat ik mis is 'de clash' met Mulisch, diverse keren wordt dit aangehaald, maar nergens lees ik waar dit dan precies over gaat.
Wat ik ook mis bij het item over de verfilming van 'De donkere kamer van Damokles', 'Als twee druppels water', is dat Freddy Heineken jarenlang de film heeft tegengehouden omdat het uit was met zijn hoofdrol spelende vriendin.
Vanaf 1969 was deze film niet meer in ciculatie, tot recent.
En al die jaren liep W.F. Hermans mooi zijn royalties mis. Niet onbelangrijk, omdat voor Hermans geld bijna net zo belangrijk was als zijn gelijk.
Maar ja, sommigen hebben liever gelijk, dan dat ze gelukkig worden, zo blijkt wel weer.
Ook heeft de samensteller het over 'De grote drie'. Gerard Reve zei hierover:" De grote drie? Het zijn de grote twee, Wim Hermans en ik. Daar heeft die feestneus niets mee van doen".
Zelf zou ik zeggen Hermans en Reve zijn de grote Twee.
Op nummer drie Ferdinand Bordewijk, op vier Peter Buwalda en Oek de Jong, op vijf Jan Wolkers.
Tenslotte, na Toon Kortooms en Nel Benschot de nationale poseurkampioen Mulisch.

Dan nog iets voor de bouwers van het e-book: noten helemaal aan het eind plaatsen is ondoenlijk, want bladeren in een e-book gaat niet al te makkelijk. Liever de noten onderaan de pagina of aan het eind van een hoofdstuk.