Tweede Havank

Dit tweede boek van Havank heeft een hoog Arendsoog-, Pietje Bell- en kuifjegehalte. Zo'n detective die je vroeger ongetwijfeld aan het strand van Scheveningen in een strandstoel las.
Deze uitgave uit 1936 is, na het Mysterie van St. Eustache, het vervolg.
Ook door het oubollige taalgebruik en tijdgebonden 'grappigheden' tussen de regels door een heerlijk tijdsmoment. Eindeloze detailbeschrijvingen, bijvoorbeeld de wandeling die Carlier maakt in achtervolging op de pastoor duurt echt eindeloos.
Maar vroeger gold een andere tijdsbeleving en Havank maakt er weer een mooi verhaal van. Ik beschouw dit boek ook als een uitproberen, en we zien wel waar het toe leidt.