Mooie weergave tijdgeest

De nog jonge Bret Easton Ellis schreef ongepolijst over een groepje studenten, die bijna allemaal op zoek waren naar de startblokken van het leven. In afwachting daarvan heerste er een afstandelijke lamlendigheid, waren er de verdovende middelen en was sexualiteit als tijdverdrijf een goede gewoonte.
En daar kwam een ieder uit een zeer goed nest. En toch ging het vaak mis.
Bret was toen nog een schrijver die een mooie achtergrond kon schetsen en een spanning kon opbouwen.
Helaas is zijn latere werk nogal over de top, met een teveel aan geweld, teveel aan martelingen, teveel aan gruwelijkheden, met als centraal punt de sadistische autist die alles kan betalen en daar zeer ernstig misbruik van maakt. Op een gegeven moment is het genoeg, maar Bret gaat maar door.