Psychologische thriller met duister en origineel verhaal

Met zijn debuut Tall Oaks stormt hij furieus het thrillerpodium op; het boek is meteen goed voor de U.K. Crime Writers' Association New Blood Dagger Award. De eersteling van de jonge Britse auteur Chris Whitaker is (nog) niet vertaald naar het Nederlands. Alle slechte meisjes – zijn tweede - is dat wel, met dank ook aan Ineke de Groot voor haar sprankelende vertaling.

Het contrast tussen de tieners Summer Ryan en haar tweelingzus Raine kan niet groot genoeg zijn. Summer is een schitterende leerling, ze beschikt over een uitzonderlijk muzikaal talent. Een beetje schuchter ook, maar ze is vooral het zonnetje in huis. Dat huis staat in het afzichtelijke stadje Grace, in Alabama. Dit kan je niet zeggen van Raine, een rebel bij uitstek die het gevaar niet schuwt. Plots verdwijnt Summer, als het zoveelste meisje in de rij. Het zijn allemaal gelovigen, helemaal van de radar verdwenen. Het stadje is in rep en roer. Summer heeft een briefje achtergelaten; voor de plaatselijke politie een sluitend bewijs dat ze gewoonweg is weggelopen. Uiteraard denkt dwarsligger Raine hier helemaal anders over; ze gaat dan maar zelf op zoek naar haar zus en naar de waarheid.

“Als ze die vent ooit te pakken zouden krijgen (hij werd door de krant ‘de Vogel’ genoemd), zouden ze hem eerst lynchen en dan de politie bellen. Dat hadden ze nooit zo uitgesproken, maar zo zou het wel gaan.”

De vragen beginnen al vrij snel te rijzen. Wat is de enige echte waarheid dan wel? Welke rol speelt die zonderlinge ‘Vogel’? Wat heeft het geloof - of de Kerk in het bijzonder - te maken met de verdwijningen? Klopt het dat Gods wegen toch niet zo ondoorgrondelijk zijn? Wat is er met de vermiste meisjes gebeurd; zijn ze dood of leven ze nog?

“Dank je: Mijn beeldschone vrouw Victoria, zoals altijd. Wat zal ik je missen als je veertig wordt en ik je in ga ruilen. Maar nog zeven jaar hemels geluk. Koester ze.”

Zelfs in zijn dankwoord pronkt de auteur met bitse zwarte humor. Hij hanteert een toegankelijke maar wel eigenzinnige taal. Tevens weet Whitaker zijn voornaamste karakters scherp te typeren; hij maakt duidelijk hoe ze omgaan met hun eigen demonen. De personages zijn gelaagd, boeiend en authentiek. De atmosfeer van het decor, het armetierige stadje Grace, geeft de auteur puntig weer. Het is een oord, waar het leven van de inwoners beroerd en uitzichtloos is. In haar speurtocht krijgt Raine hulp van Noah en Purv, twee gezworen kameraden (die menig lezershart stelen). Door middel van perspectiefwisselingen kom je stukje bij beetje dichter bij het ontrafelen van het mysterie rond de verdwenen meisjes. Niet de hele plot is één grote verrassing, toch versmelten alle verhaallijnen harmonieus met elkaar. De apotheose is werkelijk eclatant.

Totaal moeiteloos dumpt Whitaker zijn lezers middenin het verhaal en de setting. Alle slechte meisjes is een psychologische thriller, waarin de emoties je stevig om de oren slaan: verdriet, deceptie, hoop, verzoening, angst. Een duister en origineel verhaal dat bruist van zusterliefde, vriendschap en passie, heimwee, maar ook van angst.