Explosief tijdsbeeld en een fragiel liefdesverhaal

Steeds vaker verschijnen Belgen met andere roots aan het literaire venster. Er is bij wijze van spreken een nieuwe generatie schrijvers die keihard aan de literaire weg timmert. Ook de Belgische-Marokkaanse auteur, columnist en theatermaker Fikry El Azzouzi (1978) behoort tot deze nieuwe lichting. Als voetballer zou hij het wellicht niet ver hebben geschopt; zijn grootste droom – schrijver worden - heeft hij echter wel kunnen waarmaken. Hij wil beslist ook een jong publiek aantrekken om zijn boeken te gaan lezen. Zo bezoekt hij flink wat scholen en laat tijdens zijn lezingen de leerlingen aan het woord. Tevens lokt hij dan interactie uit over zijn boeken. In zijn nieuwe roman Alleen zij is er een belangrijke rol weggelegd voor de huidige samenleving.

“Die nacht kan ik niet slapen en schrijf ik hem als in een roes een brief. Ik zeg dat er iets in de lucht hangt tussen ons. Dat voel ik wel. Er ontstaat iets magisch-surrealistisch. Maar tussen ons kan het nooit iets worden. Ik vind hem een toffe, sympathieke en knappe jongen. Meer niet. Hij moet ook beseffen dat ik een relatie heb en dat ik die ernstig neem. Ik wens hem alle liefs.”

Een langzaam ontluikende liefdesrelatie tussen de Vlaamse Eva en de Marokkaanse ‘Afwasser’, die wel degelijk een naam heeft: Ayoub. Hij tekende eerder al voor een hoofdrol in Drarrie in de nacht en in Het schapenfeest; twee romans van El Azzouzi. Toch is Alleen zij niet uitsluitend een liefdesverhaal, het boek is veel eerder een aankaarten van verschillende actuele thema’s. Om er maar enkele op te noemen: de vluchtelingencrisis, de terreur, de spanningen tussen moslims en niet-moslims.

Sterk schrijfwerk van El Azzouzi, die in zijn dystopisch getinte verhaal kiest voor Eva – en niet voor Ayoub – om centraal te gaan staan. Door haar ogen beleeft de lezer wat er zo allemaal gebeurt, welke emoties in haar opborrelen. De humoristische passages worden afgewisseld door het toelichten van de bijzondere liefde tussen twee tegengestelde protagonisten. In Alleen zij bewijst El Azzouzi zijn bruisende talent voor theaterstukken, vooral door zijn snedige dan wel amusante dialogen. De schrijver schetst een explosief tijdsbeeld van een Europa dat totaal is ontspoord. Een continent dat zich laat overheersen door polarisering, waardoor conflicten de kop opsteken en de onderlinge tegenstellingen tussen bevolkingsgroepen nog extra worden gevoed. Een rechtstreeks gevolg hiervan is de steeds toenemende angst van de bevolking. Het kleine, fragiele liefdesverhaal van de roodharige Eva en de moslim Ayoub moet het leed verzachten; toch gaat hun relatie ook niet altijd over rozen.

In zijn column op Hebban verklaart El Azzouzi het volgende: 'Misschien denk je dat ik nu allemaal grote woorden vertel en dat uiteindelijk de soep niet zo heet wordt gegeten, als zij wordt opgediend. Ik hoop dat je gelijk hebt, maar soms heb je maar een vonkje nodig om de hele wereld in brand te zetten.'

De echte doemdenkers zullen vol overtuiging durven te beamen dat de schrijver het wel eens bij het rechte eind zou kunnen hebben… Toch blijven we bij voorkeur hopen dat het helemaal anders uitpakt en dat de rust en de vrede het uiteindelijk gaan halen.