Schieten woorden tekort, dan vullen aquarellen keurig aan
Hij is een Amerikaanse auteur en arts met Afghaanse roots. Zijn debuutroman De vliegeraar was meteen een knap schot in de roos. Duizend schitterende zonnen en En uit de bergen kwam de echo zijn echte toppers. Voor het boekje Bede aan de zee – vertaald door W. Hansen - schrijft Khaled Hosseini (1965) een pakkende, dichterlijke tekst. Kunstenaar Dan Williams zorgt voor de vele sublieme illustraties.
We kennen allemaal zeker nog wel de schrijnende foto met de driejarige aangespoelde Syrische vluchteling Alan Kurdi. Een levenloos lichaampje, bruut gedumpt in de branding aan de Turkse kust in september 2015.
Het verhaal is gebaseerd op deze schokkende gebeurtenis. Beelden vervagen veel te snel, aldus brengen de auteur en de illustrator een ode aan de verdronken jongen. Een kort verhaal met weinig - maar wel bijzonder rake - woorden, ingekleurd met prachtige aangepaste waterverftekeningen.
“Bidden dat God de boot op koers houdt,
als de kusten uit het zicht verdwijnen
en wij een stipje zijn
in de woelige wateren, overhellend, kapseizend,
in een mum verzwolgen.”
Bede aan de zee is een graphic novel in de vorm van een brief van een liefhebbende vader aan zijn zoon Marwan. Pa vertelt over hun echte thuis in de oude stad Homs, hij verwijst naar de levensgevaarlijke tocht over de zee die ze gaan maken. Ten slotte is een smeekbede aan de zee het slot van het verhaaltje. Bij zonsopkomst beginnen de hoopvolle vluchtelingen aan hun risicovolle reis, in de hoop op een betere en vooral veilige toekomst.
“Want jij,
jij bent kostbare lading, Marwan,
de kostbaarste lading ooit.
Ik bid dat de zee dat weet,
Insjallah.”
Tijdens het lezen voel je heel duidelijk aan dat de vader vol nostalgie terugblikt naar hoe het vroeger was, toen het nog veilig en ongestoord leven was ginds, samen met de familie in eigen land. Dan kwam de oorlog en stortte hun wereld naar de letter in elkaar. De vader en Marwan staan symbool voor de ontelbare families die uit elkaar worden gerukt, waarbij een enorm aantal vluchtelingen het thuisland in de steek moet laten. Ook Khaled Hosseini was een vluchteling; hij verliet Afghanistan om in Amerika een mooie toekomst te kunnen opbouwen.
Een opmerkelijk menselijk en solidair gebaar: de opbrengst van het boekje gaat als een donatie naar de UNHCR, de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties. Bede aan de zee, een ideale kans voor lezers met een warm hart voor mensen. Sfeervolle waterverftekeningen vullen aan, daar waar woorden tekortschieten en vice versa.
Reageer op deze recensie