Een rockend verhaal met een melancholische ondertoon

Walter van den Broeck: is het nu echt over en uit? Het laatste hoofdstuk geschreven? In zijn nieuwe roman De babyboomboogie bladert de Vlaamse schrijver terug in de tijd. Het is immers een ideaal moment om nog wat autobiografische elementen te verwerken in een boek, nu het nog kan. Geboren in 1941; een logisch gevolg van de explosieve geboortegolf na de Tweede Wereldoorlog in Europa en Amerika is hij dus niet. Hij voelt zich evenwel helemaal thuis in de periode van eind de jaren vijftig en vooral ook in de golden sixties. Een tijd waarin de televisie haar intrede doet, de rock-‘n-roll van over de oceaan overwaait en Europa verovert. Een stadium, waarin het leven minder hectisch is en de seksuele revolutie nog niet eens is losgebarsten.

De babyboomboogie is het levensverhaal van de Vlamingen Ronny Dergent en Eddy Decuyper, die elkaar na de Wereldtentoonstelling van 1958 (Expo 58) ontmoeten tijdens hun lerarenopleiding. Twee echte kwajongens, waarbij Ronny de sluwe vos is en Eddy eerder het volgzame type vertegenwoordigt. Het duo jeugdvrienden heeft één gezamenlijke ambitie: zo weinig mogelijk werken en tegelijk heel veel geld verdienen. De loopbaan van beide protagonisten neemt later een aparte wending: Ronny gaat aan de slag bij Radio Cultuur, Eddy stort zich op de financiële wereld. Twee levens, waarin een onschuldige studentengrap ontaardt in een voortdurende krachtmeting… Met heel zware gevolgen.

"Op zondagmiddag, na het middagmaal, wilden een aantal luisteraars weleens indutten bij een uurtje opera en belcanto. Die groep was kleiner dan het publiek voor de waterstanden van de Rijn, het lossen van de duiven, en de prijs van het levende slachtvee in enkele slachthuizen. Alleen de beursberichten werden door nog minder mensen beluisterd en bovendien nooit ofte nimmer tot het einde."

Pure nostalgie uit de jaren 60. Toen was geluk nog heel gewoon en het leven een feest. Mannen, jong en oud, vielen als een blok voor die ene ‘stoeipoes’ met haar lange blonde haren, slanke benen en ranke taille. Brigitte Bardot prijkt niet voor niets op de cover en achterflap! Puberende jongens, ze waren de geniepige genieters van hun persoonlijke fantasieën.

De jaarlijkse reünie van de ‘normaalschool’ - waar men leraren kweekt - vormt een terugkerende gebeurtenis in de roman. Op een bepaald moment valt het de auteur op, dat er telkens weer leeftijdgenoten wegvallen. De onrechtstreekse aanzet tot het schrijven van deze roman. De tand des tijds slaat onherroepelijk toe. De eerste generatie van babyboomers begint immers al langzaam uit te sterven. Walter van den Broeck voelt zich aldus verplicht, zijn herinneringen aan vroeger verder te vertellen aan de jonge generatie. Hij heeft een bijzondere levenswijsheid, trouwens: “Oud worden overvalt je zoals de puberteit, maar dan in de andere richting.”

De babyboomboogie is een amusante roman, waarin de auteur de drang naar en de zin in het leven graag benadrukt. Dit alles weergegeven door een vinnige verteller, in een pittige (Vlaams getinte) taal. Hij doet dit op zijn typisch humoristische en swingende wijze. Het verhaal rockt er dan wel stevig op los, toch is steeds een ondertoon van droefheid en melancholie aanwezig. Een boek met drie epilogen; het verhaal eindigt in 2017. Is de cirkel dan rond, of toch niet? Walter van den Broeck heeft ongetwijfeld heel veel plezier beleefd tijdens het schrijven van dit boek!