Megastratosferische schrijfenergie van een Mexicaanse furie

Liborio, een Mexicaanse straatjongen, wil weg uit die verdomde armoede en vlucht naar een Amerikaans stadje, net over de grens. Ginds werkt hij in een boekhandel, waar hij als een gek begint te lezen. Hij wil immers hogerop en lezen helpt hem om zijn taal te verruimen en zijn algemene kennis flink op te schroeven. Dan pas kan hij indruk maken op zijn baas, maar vooral op de mooie Aireen. Na een vechtpartij ontmoet Liborio een bokstrainer, die van deze jonge en ambitieuze ‘gringo’ een succesvol bokser wil maken. Op weg naar een geslaagd leven?

Ze is nog piepjong, de Mexicaanse schone Aura Xilonen (1995). Ze debuteerde met haar roman De cowboykampioen toen ze pas 19 jaar was, nadat ze eerder gedurende twee jaar had geschreven aan haar verhaal! De jury van de prestigieuze Premio Mauricio Achar was erg diep onder de indruk. De juryleden bestempelden het prijswinnende boek als een 'volwassen vorm van een roman die op verschillende niveaus speelt met de taal.' Ja, op die manier ligt je lat wel heel erg hoog, als je aan de slag bent met je tweede roman! (Het zou zelfs een vervolg op De cowboykampioen zijn…)

"Sinds ik me kan herinneren hebben mensen mij genoemd zoals het ze uitkwam, bijna niemand heeft naar mijn naam gevraagd en ze hoefden hem ook niet te weten: voor de wereld ben ik dat kutkind, een rotjoch, kerel, gast, jochie, lul, pauper, opdondertje, zwartje, smerige indiaan, grandioze warrior, gozer, klerejoch, jongeman, illegale bonenvreter, allemaal op mijn omstandigheden afgestemde namen. Hier en nu wil ik zeggen dat ik Liborio heet, Liborio, Liborio, maar opeens schaam ik me."

Pas op pagina 139 verneem je als lezer dat onze ik-verteller ook een echte naam heeft. Aura Xilonen is een raspaardje dat tevens heel veel lef heeft. In De cowboykampioen kruipt ze eenvoudigweg in de huid van een jong Mexicaans kereltje en neemt ze zijn vulgaire straattaal ook maar meteen over. Ze schrikt er zelfs niet voor terug om zelf woorden te verzinnen! De Nederlandse vertaling werd heel keurig verzorgd door Lisa Thunnissen.

Het thema migratie is brandend actueel, zeker in Mexico. Met dank aan president Trump. Op zoek naar het grote geluk, het verlangen naar hechte vriendschap en liefde: deze kerngedachten zijn latent aanwezig. Als lezer maak je op een exclusieve manier kennis met Liborio; je leert meer over zijn verleden via flashbacks. De vlucht uit zijn droevige leventje in Mexico, de aankomst in de Verenigde Staten; geen enkele gebeurtenis wordt over het hoofd gezien. Liborio’s streven naar een nieuw leven, waarbij hij moet vechten met zijn vuisten én met woorden, wordt overweldigend weergegeven. In een ruige en inventieve taal vertelt het hoofdpersonage (en dus ook Xilonen) over de sociale en persoonlijke problemen van Mexicaanse migranten in de Verenigde Staten. Je belandt middenin een sprankelend en innovatief proza. In het eerste hoofdstuk - en vooral in de beginzinnen - neemt de auteur alvast geen valse start. Meteen weet je wat voor een bijzonder kereltje die jonge en onervaren protagonist wel is.

Met De cowboykampioen slaat Aura Xilonen haar lezers stevig knock-out. Logisch toch, als je weet over hoeveel ‘megastratosferische’ schrijfenergie deze jonge Mexicaanse furie beschikt. Daar sta je dan; en wat nu?