Wie is vermoord, wie is die dekselse moordenaar?

De Engelse schrijfster Lucy Foley (1986) heeft intussen een drietal historische romans op haar actief. Ze heeft een scherp randje: ‘moeilijke’ vrouwen vindt ze intrigerend. Voor haar debuutthriller De jachtpartij heeft Foley een aantal van deze bijzondere dames opgetrommeld. De lezer zal het ongetwijfeld voelen. Welkom in de Lodge!    

Het is oudejaar 2018. Negen vrienden gaan het nieuwe jaar inzetten en feesten, in een exclusieve villa in de Schotse Hooglanden. Ver weg van alle drukte en dagelijkse beslommeringen. Zodra de rook van oudejaarsnacht is opgeklaard, is één van de negen volwassen gasten dood. Vermoord. De anderen zijn plots allemaal verdachten geworden; behalve de zes maanden oude baby Priya.    

‘Van nog dichterbij zie ik dat zijn gelaatstrekken verstard zijn van schrik. Ik ken die blik. Die heb ik eerder gezien. Dit is de uitdrukking van iemand die getuige is geweest van iets gruwelijks, iets wat de normale menselijke ervaringen te boven gaat.’    

Een korte, maar heel uitnodigende intro: Doug, de plaatselijke jachtopziener, vindt een lijk. De wijde omgeving rond de Lodge is omgetoverd in een winterse wildernis. Met veel sneeuw, uiteraard. Een indrukwekkend decor voor een misdaad.

Foley maakt gebruik van steeds wisselende perspectieven, waarbij telkens een van de dames, alsook het personeel van de Lodge, aan zet zijn. De zogenaamde dikke vrienden dragen - elk afzonderlijk - hun eigen geheimen, afgunst en lang onderdrukte colère met zich mee. Niet alleen de dames, ook de heren.    

Het misdaadverhaal, vertaald uit het Engels door Ans van der Graaff, beslaat een tijdspanne van vier dagen; verteld in een niet-chronologische volgorde. Dit alles geeft Foley weer in een bijzonder toegankelijke taal. De auteur dwingt haar lezers te wachten tot het bittere eind, vooraleer de antwoorden vrij te geven op de twee belangrijkste vragen. Wie is vermoord en wie is toch die dekselse moordenaar?    

‘Het lijk, zoals het eruitzag. Ik heb erover gelezen in de kranten. Het zou onmogelijk geweest zijn het niet te lezen. Hij heeft de natie in zijn wurggreep. Hij heeft zelfs zijn eigen naam. De Highland Ripper.’    

Is het werkelijk de Highland Ripper, of toch niet? Het boek is eerder een misdaadroman; een conventionele ‘wie heeft het gedaan’, in een modern en actueel jasje gegoten. Een degelijk uitgewerkt moordmysterie, dus. Ietwat te lang uitgesponnen en licht voorspelbaar, wellicht. Mondjesmaat verneem je iets meer over de achtergrond van de - vooral onsympathieke, ‘moeilijke’ - hoofdrolspelers. Het zijn evenwel levensechte mensen; van vlees en bloed.    

Intussen gaat Lucy Foley vrolijk en vlijtig verder op haar elan. Weldra verschijnt haar volgende thriller, The Guest List. Het boek is gebaseerd op hetzelfde patroon als dat van De jachtpartij.