Wellustige bokkensprongen

Alexander Lodewijk van Putten is een psychotherapeut. Hij belandt zelf in een persoonlijke crisis wanneer hij zijn oude liefde opnieuw ontmoet en deze liefde opnieuw heel intensief gaat beleven. Geen splinter blijft van hem heel, hij wordt immers helemaal opgeslorpt. Vervolgens staat zijn aftakelende vader centraal; dit veroorzaakt bij Alexander een toestand van onstabiliteit. In het derde en laatste deel loopt het dan helemaal verkeerd, dan verschijnt ene Walter Lückwell ten tonele. Deze brave man beweert over een bijzonder programma te beschikken. Dit programma, dat verwijst naar de titel van deze bizarre roman, blijkt effectief nog te werken ook! Vanaf nu zullen er verschillende complicaties optreden, uiteraard!

“Sta ik op het punt een gruwelijke vergissing te begaan? Zou het niet beter zijn dit wit onbeletterd te laten? Zoals de woestijn beter af zou zijn als hij niet werd onderbroken door aanmatigend groen gewriemel (oases), de zee zonder kustlijn, en zoals de wolkeloze hemel superieur is aan al dat overdadige geklieder met damp – ja, ja, in die trant kan ik natuurlijk nog wel even verder. Nauwelijks begonnen ben ik alweer afgedwaald van het rechte pad dat zich daarnet nog zo uitnodigend voor me scheen uit te strekken.” Ja, ja, en dit is nog maar het begin van deze roman… Dergelijke vorm van afdwalen zal deze auteur in dit boek vaker dan één keer op zijn geweten hebben!

Wouter Godijn (1955) is vooral bekend als dichter; hij schrijft echter ook spitse romans. Hoe ik een beroemde Nederlander werd haalde de shortlist van de AKO Literatuurprijs. Met zijn recente dichtbundel Hoe H.H. de wereld redde veroverde hij de Jan Campert-prijs.

Lezers die eerder kennismaakten met het werk van Wouter Godijn, zullen helemaal niet verwonderd zijn… Ook in De liefdesmachine gaat de auteur erg ver, soms veel te ver, zodat het soms wel verwarrend en onoverzichtelijk wordt. Wie ontspoort hier? Is het Alexander Lodewijk van Putten, is het Wouter Godijn, of is het misschien de brave en attente lezer zelf die het spoor bijster raakt? Het verhaal maakt wellustige bokkensprongen. Godijn is een rasechte stilist; als een ervaren dichter is dit helemaal geen verrassing! Het stilisme in deze roman is dermate sterk aanwezig dat het verhaal zelf hierdoor bijna in stukjes uit elkaar spat. Liefde, of tenminste iets dat daar moet op lijken en vooral lust; daarmee begint deze bijzondere roman… Vervolgens moet je dan in het verhaal maar zelf op zoek naar een vonkje echte liefde. Je blijft als lezer achter met aardig wat ambivalente gevoelens…. En met een vermoeide, bijna uitgeputte geest.