Magisch en destructief liefdesverhaal

Italië heeft er een nieuwe en stevige literaire aanwinst bij: Roberto Camurri (1982). Met zijn debuutroman A misura d’uomo is hij bijzonder succesvol in zijn thuisland. Manon Smits transformeert het melodieuze Italiaans - dat vol passie en verleiding is - in sprankelend Nederlands. Het eindresultaat heet De menselijke maat.

Fabbrico bestaat werkelijk; het is een heel rustig, totaal onopvallend dorp in het noorden van Italië. Logisch dat iedereen ook iedereen kent. Twee knappe jonge mannen raken in de ban van de bloedmooie en passionele Anela. Zij houdt van zowel Davide als van Valerio. Een lange hete zomer doet het gezonde hart wat sneller slaan; het trio belandt in een bijzondere driehoeksverhouding. Davide blijft, terwijl Valerio zijn bakermat in de steek laat. Voortaan zullen hun levens getekend zijn.

'De volgende ochtend worden ze in elkaars armen wakker, de kachel is uit, hun ijskoude voeten verstrengeld, hun ochtendadem verenigd in één condens, zijn hand op haar buik, haar hand vervlochten met de zijne.'

Op een sluipende, intelligente wijze palmt Roberto Camurri zijn lezers helemaal in. Menselijke thema’s zoals hechte vriendschap, liefde en intieme relaties, betrouwbaarheid en trouweloosheid, leven en dood, werkt hij subliem uit. Hij schrikt er niet voor terug gecompliceerde karakters bondig en krachtig, maar tegelijk helder, weer te geven. Naast het trio zwaar op de proef gestelde protagonisten, introduceert hij mondjesmaat nog andere personages. Zij zijn onmisbaar; zij leveren eveneens hun persoonlijke bijdrage om het succes van de roman compleet te maken. Dit alles is mooi gestructureerd; geen wirwar of chaos te bespeuren.

'Ik ben dokter, zegt de man van de hartmassage, de mouwen afrollend van zijn blauwe overhemd waarop, neemt hij aan, zijn initialen staan geborduurd.'

Dialogen duidt Camurri niet expliciet aan; de tekst loopt gewoonweg constant door. Toch vormt dit eigenlijk geen hinderpaal tijdens het lezen. De setting kent Camurri als zijn broekzak, hij is er immers opgegroeid. Het dorpse leven is de ideale broeihaard om Cupido de vrije ruimte te geven toe te slaan. Verwacht evenwel geen zouteloos boek, meer nog: het is pittig gekruid met emoties van opwinding, angsten en hoop. Bijna constant domineert de schrijver zijn lezer; precies alsof hij je misleidt, wanneer hij dat echt wil. Knap geeft hij de tegenstrijdigheid weer tussen de barbaarsheid en dynamiek van een vriendschap. Verbazingwekkend hoe magisch en destructief een dergelijk liefdesverhaal zijn kan.