Vlaamse kwaliteit van de bovenste plank

Jo Claes werd dan wel in Hasselt geboren, hij heeft een bijzonder plaatsje in zijn hart voorbehouden aan de stad Leuven waar hij woont en werkt. De mythe van Methusalem  is de zevende thriller met hoofdinspecteur Thomas Berg die deze belangrijke universiteitsstad als uitvalsbasis heeft. Claes houdt niet echt van de benaming ‘literaire thrillers’ en betitelt zijn werk eerder als misdaadromans. Hij is niet mediageil ingesteld en schrijft bij voorkeur in de luwte verder aan zijn nieuwste werk.

De wetenschappelijke wereld is met stomheid geslagen wanneer men in een gerenommeerd labo voor stamcelonderzoek te Leuven een middel ontdekt om veroudering af te remmen. Tijdens zijn vakantie op het warme Kreta pleegt het hoofd van dit labo zelfmoord. Een freelance journalist denkt er het zijne van en gaat op onderzoek uit. Hoofdinspecteur Thomas Berg wordt door de verloofde van de gestorven professor benaderd; ze beweert bij hoog en bij laag dat haar geliefde prof vermoord is. Berg ontmoet nadien de bloedmooie Haynee Deferm, assistente in het beruchte labo. De pientere hoofdinspecteur wordt tijdens zijn onderzoek danig tegengewerkt, totdat iemand in Leuven zelfmoord pleegt onder zeer verdachte omstandigheden. Hier is dus veel meer aan de hand dan men zich maar kan voorstellen. Berg doet een verbijsterende ontdekking.

De mythe van Methusalem  bestaat niet uit de klassieke opmaak zoals een proloog, hoofdstukken en epiloog. Dit boek is geconstrueerd zoals een Griekse tragedie of een opera met een voorspel, drie bedrijven en een naspel. Deze aanpak heeft twee onderliggende redenen: opera vertolkt een niet onbelangrijke rol in dit verhaal. De Griekse tragedie van deze misdaadroman zit verscholen in de overmoedige en brutale zelfoverschatting van de mens tegenover de goden, waarbij men zijn eigen ondergang veroorzaakt. Dit is nu net wat het hoofdpersonage overkomt. Via gentherapie moet het mogelijk zijn om in de toekomst ouder te worden. Indien de mensheid inderdaad stokoud wordt, zal onze planeet onleefbaar worden. Jo Claes duidt op de gevaren die dreigen wanneer moderne wetenschappers zich geen enkele rekenschap geven qua ethiek of maatschappelijke verwikkelingen. Wanneer het nog uitsluitend draait om hun doel te bereiken: persoonlijk succes oogsten. Dergelijke filosofische benadering speelt trouwens een primordiale rol in dit boek.

Zeven thrillers met hetzelfde hoofdkarakter, de vervlakking lonkt dus om de hoek maar delft het onderspit, want Thomas Berg blijft nog steeds een interessant en fris personage. Jo Claes verliest niets van zijn vertelkunst en roert als een ervaren topchef in zijn met een interessante tragedie gevulde kookpot. Het resulteert in een kwaliteitsthriller die je bij momenten beroert en ontroert. Deze auteur brengt een voor velen ingewikkelde materie, die gentherapie wel degelijk is, op een verstaanbare manier. Je rolt op automatische piloot in het verhaal en raakt er niet meer uit bevrijd vooraleer je het fijne van deze Griekse tragedie weet. Een leerrijke maar toch beklemmende ervaring.

De mythe van Methusalem  is Vlaamse kwaliteit van de bovenste plank.