Kraken is en blijft onkreukbaar, zoals zijn schepper

Het Spaanse Baskenland en Cantabrië vormen de exquise decors in De riten van het water. In het tweede deel van de trilogie De witte stad van Eva García Sáenz de Urturi (1972) vervolgt inspecteur en profiler Unai López de Ayala zijn persoonlijke lijdensweg. Unai – ook Kraken genoemd - is volop aan het herstellen van de dramatische gebeurtenissen in De stilte van de witte stad.

'Ik nam de pillen in die de neuroloog me bijna met Mariaverering had voorgeschreven en viel tevreden en gelukkig in slaap. Vier uur. De eerste dag van mijn nieuwe leven en ik had vier uur aan mijn revalidatie gewerkt.'

Een minutieus geënsceneerde, rituele moord op een voormalige vriendin van Kraken betekent de start van een waanzinnige wedstrijd tegen de klok. De dode vrouw was zwanger; haar koelbloedige moordenaar heeft een zwak voor dames die zich in dergelijke gezegende toestand bevinden. Dat zal heel snel duidelijk worden. Commissaris Alba Díaz de Salvatierra is eveneens in blijde verwachting. Misschien is Kraken wel de vader? De misdaad komt nu wel heel dicht in de buurt van Unai’s privésfeer. Hij moet zich haasten; voortaan is zijn vriendin Alba immers een potentieel slachtoffer. Inspecteur Estíbaliz Gauna heeft de touwtjes stevig in handen, keurig geassisteerd door Kraken.

'Opgehangen aan haar voeten en tot haar schouders ondergedompeld in een bronzen ketel vol water. Een museumstuk nog wel, we zullen een deskundige in de arm moeten nemen, maar het schijnt een ketel te zijn uit de Keltentijd.'

In principe kan je De riten van het water lezen als afzonderlijk deel van het drieluik. Toch is dit niet echt aan te raden. De gebeurtenissen, alsook het spanningsveld tussen de protagonisten uit De stilte van de witte stad zijn werkelijk te intrigerend om te negeren. De auteur lardeert het prachtige verhaal met eeuwenoude praktijken en Keltische gebruiken. Als een van de hoofdpersonages bestaat hij uit twee persoonlijkheden: als mens is hij Unai, op professioneel vlak is hij Kraken. Onbreekbaar. Eva García Sáenz de Urturi etaleert nogmaals haar schrijfkunsten en zet een boeiend verhaal neer, waarin heden en verleden elkaar vlot afwisselen. Haar taal en stijl zijn erg attractief en krachtig. Elvira Veenings levert alweer een scherpe vertaling af.

Wie is de moordenaar? Met heimelijk plezier neemt de Spaanse schone een loopje met haar lezers. Kundig verweeft ze oude culturen, historie, enigma’s en commotie met elkaar. Om niet eens te spreken over de heersende spanning die constant in de lucht hangt. Knap hoe de schrijfster de karakters verder uitdiept en de heersende stemming rigoureus weergeeft. In het dankwoord vertelt ze over het voornaamste thema uit het boek: vaderschap en moederschap. Jazeker, deze psychologisch getinte thriller pakt elke ouder onverbiddelijk bij de lurven. Wie na het eerste deel nog ietwat op zijn honger is blijven zitten, krijgt nu – bijna - de volle lading voorgeschoteld.

Kraken? Die is en blijft onkreukbaar, zoals zijn succesvolle schepper.