Openhartige getuigenis

"Niet meer willen leven is iets verschrikkelijks. Als je het nooit hebt gevoeld, kun je je niet voorstellen hoe erg het is. Ik wens het mijn ergste vijand niet toe." Daar sta je dan als patiënt met al je pillen, met je oxazepam, diazepam en andere antidepressiva! Jazeker, deze medicijnen zijn goed voor een tijdelijke redding in nood, genezen doen die echter niet.

Het zal je maar gebeuren, ongeacht je leeftijd: je belandt in een depressie. Het leven lacht je toe, toch zie je op een bepaald moment alleen nog maar de duistere kantjes van je bestaan. Mila van Oosten (1979) trok de stoute schoenen aan en schreef onder pseudoniem haar diepste zielenroerselen op in een autobiografische roman. Ze werkt in Amsterdam als copywriter bij een reclamebureau , studeerde eerder communicatiewetenschap aan de UvA en volgde een cursus aan de Schrijversvakschool.

Je reist met haar mee, terug in de tijd vanaf 1989 tot heden. Je beleeft de talloze hoogte- en laagtepunten, die typisch zijn voor mensen die lijden aan een acute depressie. Mila stopt zich niet weg, neen, ze geeft je een inkijk in haar gevoelens en gedachten. Erg positief is de constante aanwezigheid van humor, die het lezen over een delicaat onderwerp toch op een luchtige manier interessant maakt.

"Ik geloof heilig dat ik een lege huls ben die niets te bieden heeft aan de wereld. En dat gevoel duurt nu al zo veel jaar dat ik het niet meer volhou. Ik had mezelf beloofd: ik probeer het een kwart eeuw, en die is nu verstreken. Tot hier en niet verder." Op dergelijk moment kan een mens in staat zijn tot zelfmoord over te gaan...met alle gevolgen van dien.

Even leek alles normaal is een eerlijke, overtuigende en pakkende roman. Een boek dat niet wordt gedreven door fictieve personages, spanningsvelden of ingewikkelde plotlijnen. Dit debuut is geschreven door een vrouw, die ondanks haar moeilijke momenten van twijfels en tegenslagen, nog steeds fier overeind staat. Opmerkelijk dat de medische wetenschap de menselijke hersenen nog steeds niet correct weet te doorgronden. Therapeuten stelden bij Mila de meest uiteenlopende diagnoses vast; bijna te gek om voor te stellen: het gaat van depressief naar borderline, een emotieregulatiestoornis. Zelfs een beginnende schizofrenie wordt voorzichtig geopperd. De schrijfster gaat verder wanneer ze verhaalt over haar laag zelfbeeld, het onzeker zijn over zichzelf, verlegenheid, euforie. Dit komt allemaal aan bod in haar boek. Toch moet Mila van Oosten leren leven met de demonen die haar hoofd aanvallen en haar zwaar op de proef stellen. Hoe moet je verder met je partner en familie, als je eigenlijk met jezelf geen kant meer op kan? Is er een oplossing? Neen, de enige remedie bestaat er in dat je moet trachten jezelf te aanvaarden zoals je nu eenmaal bent. Een warm menselijk contact is van het grootste belang, medicatie zorgt er alleen maar voor dat de chemie in de hersenen wordt hersteld.

Een pakkende en openhartige roman, neergeschreven in een eigentijdse schrijfstijl. Het lijkt wel alsof Mila van Oosten goochelt met haar zinnen en dialogen. Nu eens speels, dan weer zeer ernstig vertelt ze over haar belevenissen en gevoelens. Deze openhartige getuigenis kan of mag geen enkele lezer van dit boek onberoerd laten. Het is trouwens erg goed herkenbaar, vooral als je ooit in je omgeving of zelf met depressiviteit werd geconfronteerd. Even leek alles normaal leert je hoe breekbaar het leven, de mensen kunnen zijn. Als er nog een taboe rond dit thema zou bestaan, dan wordt dit met deze autobiografische roman alvast sterk afgezwakt. Een boodschap van de auteur aan het adres van onze maatschappij: "Mensen met een psychisch probleem vinden het ook niet leuk dat ze met deze hersens werden geboren." Deze is meteen goed raak!