Nieuwe politieserie met speurhond in een glansrol.

De Britse Sam Holland schrijft pittige, gruwelijke thrillers over seriemoordenaars. Als Louisa Scarr gaat ze onder pseudoniem een heel andere kant uit. Zo heeft ze bijvoorbeeld een vijftal Butler & West politieromans – (nog) niet beschikbaar in het Nederlands - uitgebracht. Met Het laatste woord brengt ze het eerste deel van een nieuwe serie op de markt. Dit keer lanceert de auteur politieagent Lucy Halliday en diens speurhond Moss.

In Gallows Wood, gelegen in het Engelse district Hampshire, vindt men een hand. Voormalig inspecteur Lucy Halliday, tegenwoordig actief als hondengeleider, krijgt de opdracht om ter plaatse te gaan. Samen met haar hond gaat ze op zoek naar een lichaam. Het hele gebeuren roept pijnlijke herinneringen op bij Lucy; bijna twee jaar geleden verdween haar man Nico spoorloos. De vrouw twijfelt er niet aan dat haar echtgenoot is omgebracht. Nico was journalist en hij had blijkbaar iets groots ontdekt. Misschien ligt hij eveneens begraven in Gallows Wood? Jack Ellis, de kersverse inspecteur, is officieel belast met het onderzoek. Intussen bijten Lucy en speurhond Moss zich achter de schermen halsstarrig vast in deze mysterieuze zaak.

‘Ze overweegt terug te keren, wanneer de hond abrupt stopt. Zijn neus gaat omhoog, neusgaten trillend. Alles in hem staat op scherp. Ze herkent de signalen; hij heeft een geurspoor. Haar lichaam verstrakt in reactie.’

Twee van de drie hoofdfiguren torsen een loodzware rugzak met zich mee. De derde protagonist, de zwarte speurhond Moss, is een trouwe cockerspaniël. Zowel Lucy als Jack heeft een eigen verdoken verleden en geheim. Hij promoveert, zij is gedegradeerd. De proloog zet de lezer onmiddellijk op scherp. Vervolgens keer je zes dagen terug in de tijd, waarin alle voorafgaande gebeurtenissen mondjesmaat worden uitgeklaard. Zo verneem je evenzo meer over de enorme verschillen qua uiterlijk; Jack is altijd erg keurig uitgedost, terwijl Lucy permanent verschijnt in een onfris politie-uniform. Verder hebben de twee niet veel met elkaar gemeen, behalve dat ze beiden intelligent zijn en gewetensvol hun werk uitvoeren. De schrijver verliest eveneens de andere nevenpersonages niet uit het oog.

Het is echter Moss die de show mag stelen; hij is een gespecialiseerde speurhond, uitstekend opgeleid om met zijn scherpe neus menselijke resten op het spoor te komen. Vooral de combinatie van Moss met Lucy is een knappe en intrigerende vondst. De korte hoofdstukken, waarin afwisselend het gezichtspunt van Lucy en Jack aan bod komen, houden het misdaadverhaal boeiend tot het tevredenstellende einde. Naarmate de apotheose nadert, neemt de spanning explosief toe. Het is evenwel jammer dat de vaart af en toe wegvalt tijdens het lezen.

Het laatste woord, vertaald door Ingrid Zweedijk, bevat een keurig uitgewerkt en solide plot, voorzien van een aantal gegeerde wendingen. Scarr hanteert een directe en toegankelijke stijl, waarmee ze de duistere sfeer op een intense wijze oproept. Haar Nederlandstalige fans zullen wellicht niet lang moeten wachten op het tweede deel. Intussen is alvast Memorial Park verschenen in het Engels.