Loepzuivere momentopnames van menselijke relaties

In Jeugdjaren, het eerste deel van de 'Omcirkeling'- trilogie, roept David in een advertentie vrienden en familie op om hem brieven te schrijven met herinneringen. Hij lijdt aan amnesie en wil zijn geheugen en identiteit terug. Kindertijd is het vervolgdeel waarin de zoektocht naar Davids verleden door wordt gezet. Drie nieuwe hoofdpersonages schrijven hun belevenissen neer met betrekking tot Davids kindertijd op het eiland Otterøya en Namsos. Ole is een dertiger en boer; hij kampt met ernstige relatieproblemen. Tom Roger heeft geen baan, drinkt sloten alcohol; hij woont in Namsos. Tenslotte is er Paula, wier brieven worden geschreven door Harald, een voormalig rector van een school in Otterøya. Paula is een oude vrouw, zij verblijft in het woon- en servicecentrum en heeft Davids moeder goed gekend.

"Eergisteren ben ik naar het bos gelopen waar wij altijd ons kamp bouwden en met oorlogsverf op het gezicht en pijl en boog in onze handen rondrenden. Ik was daar als volwassene nog niet weer geweest, maar toen ik de advertentie zag waarin stond dat jij je geheugen kwijt was en dat iedereen die jou kent of heeft gekend wordt aangemoedigd je te helpen met herinneringen, heb ik al mijn moed verzameld en het toch gedaan."

Ook in het tweede deel van de trilogie wordt de puzzel van Davids leven mondjesmaat verder in elkaar geknutseld. Deze legpuzzel blijkt echter niet helemaal te passen… Het wordt steeds complexer, de brieven van de drie nieuwe protagonisten brengen flink wat nieuwe en verrassende elementen naar voren. Uiteindelijk vallen er nog enkele onverwachte wendingen uit de Noorse lucht. Dit alles resulteert in een bruuske ommezwaai, die al het voorgaande op zijn kop zet en in een totaal ander daglicht gaat plaatsen.

De Noorse schrijver Carl Frode Tiller (1970) beschikt over het bijzondere talent om ingewikkelde karakters meesterlijk te typeren, hij doet dit ook in een dynamisch proza. Tevens heeft hij het vermogen om zelfs door het weergeven van details, de emotionele toestand van zijn personages vast te leggen.

Is Kindertijd meer van hetzelfde als je het boek vergelijkt met Jeugdjaren ? Zeer zeker, het zijn dit keer echter de nieuwe personages die nu centraal in de belangstelling staan. Tiller drijft zijn gesofisticeerde psychologische en sociale analyse verder door. Sterk hoe hij loepzuivere momentopnames maakt van menselijke relaties. Hij slaat wel hard, troosten doet hij echter niet. Perfect beheerst hij de toon van het verhaal en houdt de opmerkelijke structuur van Jeugdjaren aan. Weemoed weerklinkt frequent in de brieven die bestemd zijn voor David. In drie verhaallijnen maak je kennis met een aantal nieuwe personages, met hun problemen, levenservaringen en bedenkingen. Tot een directe ontmoeting met hem komt het (alsnog?) niet.

Voorlopig nog geen ovationeel applaus; liever toch maar even wachten op Volwassenheid, het derde en laatste deel van de 'Omcirkeling'-trilogie.