Geen déjà vu! Baie dankie, meneer Meyer!

Met zijn nieuwste roman wijkt hij flink af van zijn traditionele schrijfwerk. Na vier jaar van minutieus onderzoek en schrijven, komt de Zuid-Afrikaanse auteur Deon Meyer (1958) zijn fans compleet verrassen met een standalone. Neen, dit keer geen Bennie Griessel of andere bekende personages uit eerdere boeken. Koorts is geen echte thriller maar een robuust post-apocalyptisch, spannend verhaal. Een meesterlijke vertelling, waarin de schrijver bijzonder moedig uit zijn vertrouwde comfortzone stapt. De weelde kan echt niet op dit jaar: Meyer is met De vrouw in de blauwe mantel tevens de auteur van het geschenkboek voor de Spannende Boeken Weken 2017. Met rechercheurs Bennie Griessel en Vaughn Cupido in een hoofdrol.

Een uiterst besmettelijke variant van een coronavirus (de Koorts) veroorzaakt bijna de totale uitroeiing van de wereldbevolking. Slechts vijf procent van de mensen op aarde zal de pandemie en haar gevolgen overleven. Willem Storm en zijn dertienjarige zoon Nico overleven de Koorts. Vader Storm wil in de onmiddellijke buurt van de stuwdam bij Vanderkloof een nieuwe leefgemeenschap stichten. Deze locatie is volgens hem uiterst geschikt om hun leven opnieuw op te bouwen. Vanderkloof ligt mooi beschut, er is water en er kan elektriciteit worden opgewekt. Het Amanzi-project is al snel een feit. Is het ginds echter wel helemaal veilig? Zeker niet en het is dankzij het heldhaftige optreden van de jonge Nico dat Willem het aanvankelijk overleeft. Jaren later schrijft de ervaren veertiger Nico - in een erg uitgebreide terugblik - zijn memoires. Vooral de moord op zijn vader blijft na al die jaren fel aan hem knagen.

In ruim 540 pagina’s en 120 korte hoofdstukken stort Meyer zich op een wereld die een nieuwe heropstart nodig heeft. Hij wordt hierbij flink geholpen door zijn hoofdpersonages Willem en Nico Storm. De belangrijkste karakters worden afzonderlijk voorgesteld en nadien in korte passages aan het woord gelaten. Het Afrikaanse landschap komt helemaal tot leven.
 

'Het was het laatste jaar dat mijn vader nog leefde. Ik wilde dat ik dat toen geweten had. Ik zal terugdenken aan die laatste maanden voor zijn dood, en ik zal denken dat januari, vooral januari, een goede maand voor hem was. Ondanks deze heroïsche naam is het Jaar van de Leeuw een annus horribilis, een rampjaar. Een jaar dat bevestigt: alles gebeurt altijd tegelijk, wanneer je het het minst verwacht. Ook verraad en oorlog en verwoesting en moord, en de verscheurende pijn van kennis. Over alles.'

Koorts is dan wel geen thriller, toch is de opgebouwde spanning steeds wel ergens – zij het onderhuids - aanwezig. De klemtoon ligt veel meer op een menselijke benadering van een vader-zoon relatie, een verhaal over overleven na een apocalyps. Emoties, gedetailleerde karakterschetsen, menselijke verhoudingen en waardes, moorden en misdaden. Het komt allemaal aan bod in dit meesterwerk, of is het een magnum opus?

De meesterverteller zet een overrompelend - wel eerder traag - verhaal neer over de zwaar geteisterde mensheid en haar drang om te overleven. Je ontdekt hier een andere Deon Meyer, de allerbeste wellicht. Op magistrale wijze is hij erin geslaagd, steeds mysterieus, ondoorzichtig én toch geloofwaardig te blijven. Tevens imponeert hij de lezer door een enorme verscheidenheid aan karakters op hem af te schieten. Ja, ook het onderzoek naar de moord op Willem Storm komt aan bod… Er komt echter geen politierechercheur aan te pas! De zoektocht naar de schuldigen omspant slechts 15 hoofdstukjes aan het eind van het verhaal. Uiteraard weet Meyer je tegen dan nog steeds aan het boek gekluisterd te houden. Koorts is geen déjà vu, dit heb je echt nog nooit van hem gelezen. Na het lezen van het boek blijf je wellicht even stilstaan bij de mooie, maar nog meer over de duistere kanten van de mensheid.

‘Baie dankie, meneer Meyer!’ Dank u wel, voor deze bijzonder aangename verrassing! Mooi vertaald uit het Afrikaans door Martine Vosmaer en Karina van Santen.