Vertrouw vooral Harlan Coben niet

Ze zijn ontelbaar, de fans die elk boek verslinden van de Amerikaanse succesvolle schrijver Harlan Coben (1962). Hij wisselt vaak en graag af tussen seriewerk en alleenstaande thrillers. Al in het voorwoord van Laat niet los vertelt de gelauwerde auteur dat hij voor dit boek terugkeert naar zijn eigen kindertijd in New Jersey.

Een zomer in Westbridge, New Jersey. Napoleon (Nap) Dumas en zijn tweelingbroer Leo zijn tieners, laatstejaars op de plaatselijke middelbare school. Na een avondje uit worden Leo en zijn vriendinnetje Diana overreden door een trein. Kan het zelfmoord zijn? Enkele dagen nadien verdwijnt Napoleons grote liefde Maura Wells. Opgelost als sneeuw voor de zon… Vijftien jaar later is Nap politieagent, die nog steeds geen vrede neemt met de bizarre dood van zijn broer en het plotse vertrek van het meisje van zijn dromen. Als dan uiteindelijk toch vingerafdrukken worden gevonden van Maura, kan Nap niet anders dan nog intensiever op zoek te gaan naar de waarheid. Hij wordt hierbij flink geholpen door Augie, een gepensioneerde politiechef. Komt de keiharde realiteit eindelijk boven water?

'Herinner je je Myron Bolitar, Leo? Weet je nog dat opa ons meenam naar Livingston om hem te zien spelen, en om ons te laten zien wat topkwaliteit was? Myron stond bekend als de eeuwige vrijgezel. Tenminste, dat was zo. Maar hij is onlangs getrouwd met die presentatrice van het tv-nieuws. Ik hoor het pa nog zeggen toen we op de tribune zaten. ‘Kwaliteit is altijd de moeite van het bekijken waard,’ zei hij dan tegen ons.' 

Laat niet los is toch een standalone? Helemaal juist, de schrijver gunt echter zijn geesteskind en grote held Myron Bolitar (sportmakelaar en ‘speurder bij ongeluk’ uit een spannende reeks thrillers van Coben) een uiterst kort gastoptreden. Is het ook een verwijzing naar wat nog komen gaat in een volgend boek? Wie weet… De combinatie Bolitar/Nap Dumas klinkt bijzonder aanlokkelijk.

Het is – zoals meestal met zijn boeken - een traditionele en hoogwaardige Coben: een gecompliceerd plot, voorzien van stevige wendingen, constant aanwezige spanning, knappe en vooral authentieke personages. Tevens beland je in een verhaal, waarin de vaart nooit wordt afgeremd. Tijdens het lezen neemt het aantal vragen steeds maar toe… Welke rol speelt de verlaten militaire basis uit de buurt? Zijn Leo en vriendin Diana bewust uit het leven gestapt? Wat is er toch gebeurd met het spoorloos verdwenen meisje Maura? Op het waarom van de dood van de jonge mensen is het afwachten tot het einde. Alle vragen krijgen een bevredigend antwoord; je bepaalt zelf hoe snel je dat wil. Het hangt af van je leessnelheid en uithoudingsvermogen. De auteur maakt het je echter niet moeilijk qua taal, die is immers steeds keurig in orde en niet gecompliceerd. Zijn vertelkunsten scheren hoge toppen.

Ga helemaal los met Laat niet los… maar vertrouw vooral niemand en vooral Harlan Coben niet! Martin Jansen in de Wal en Jan Pott steken een pluim op zak voor hun knappe vertaling.