Deflo is wederom springlevend!

Wanneer hij de snoeiharde diagnose van kanker krijgt, is hij reeds vergevorderd in vier nieuwe manuscripten. De uitgever engageert zich om het kwartet boeken - in geval van overlijden - postuum uit te brengen. Belofte maakt schuld: Levend speelgoed is de eerste psychologische thriller die verschijnt, na het heengaan van de Vlaamse misdaadauteur Luc Deflo (1958-2018). Tijdens zijn - voor velen verrassende - laatste levensfase, rondt hij het redactieproces van dit boek af. Nog drie thrillers volgen vanaf nu: Ricky & Ronnie (najaar 2019), Versmachtend verlangen (voorjaar 2020) met Mendonck & Deleu (!) en Carpe Diem (najaar 2020). Deze laatste ultieme titel is wellicht bedoeld als een persoonlijke boodschap, gericht aan zijn schare trouwe fans.

In Levend speelgoed moet het duo rechercheurs en partners Nadia Mendonck en Dirk Deleu nog eens flink aan de bak. Een onrustwekkende verdwijning van een jonge studente lijkt wel een hopeloze zaak. Er is geen enkel houvast of drijfveer; een denkbare verdachte komt helemaal niet ter sprake. De twee speurneuzen geraken werkelijk geen stap vooruit. Vervolgens wordt eveneens een andere studente vermist. Spoorloos is ze. Een potentiële ooggetuige is er dit keer wel, in de persoon van een gracieuze en keurig geklede man. Het blijft echter niet bij twee vermiste jonge vrouwen. In een bosrijk gebied op de grens tussen België en Nederland doet men een huiveringwekkende ontdekking. Mendonck en Deleu beseffen nauwelijks waar ze aan toe zijn. De walging slaat genadeloos toe; de agressor houdt niet op.

“Nadia snoof. Deleu rook naar pepermunt. Nooit een goed teken en het bewijs dat hij buiten weer had staan paffen als een stoomtrein, om daarna ’s nachts te liggen piepen als een scheepswrak. Ze had het hem al honderd keer op het hart gedrukt dat hij slecht bezig was.”

Dirk Deleu en Nadia Mendonck, het zijn de favoriete personages van Sor Maria Marchan Ruiz, zijn weduwe. Levend speelgoed is een typische en intrigerende Deflo; dit keer zelfs nog een fractie ruwer en rauwer dan anders. De plot heeft de auteur alweer kundig in elkaar geknutseld. Tijdens het lezen maakt de lezer uitgebreid kennis met de dader; dit gebeurt vaker in zijn boeken. Hij confronteert je met het gestoorde brein van de ontvoerder; de schrijver spit immers graag in de psyche van zijn personages. Wie het heeft gedaan is niet echt hoofdzaak, het waarom staat centraal. Onverwacht krijgt het verhaal nog een toplaag. Nadia blijkt een mogelijke verdachte persoonlijk goed te kennen. Onder geen beding wil ze geloven dat die man een delinquent is. Haar verleden komt opnieuw bovendrijven; hierdoor belandt de relatie tussen Nadia en Dirk in gevaarlijk vaarwater. Deze ontwikkeling bezorgt het boek nog een extra lading spanning, die reeds vanaf het eerste hoofdstuk prominent aanwezig is.

“Er liep een gestoorde gek rond. Een gladprater. Met zijn arm in een mitella. Als afleidingsmanoeuvre. Als lokaas. Hij probeerde medelijden op te wekken. Of medeleven.”

Staccatostijl en beknopte hoofdstukken, het zijn enkele van zijn vertrouwde technieken om de vaart erin te brengen. Of aan te houden. Krachtige en compacte zinnen, neergeschreven in een vinnige – Vlaams getinte - taal zonder franjes. Als een bevlogen observator en manipulator, koppelt hij duistere passages aan obscure personages. Luc Deflo leeft voort in zijn boeken. Of beter gezegd: de van Mechelen afkomstige schrijver is wederom springlevend!