Lugubere symfonie weerklinkt helder in het gekwelde lezershoofd.
“Een koude hand sloot zich als een bankschroef om haar keel en kneep. Door de overrompelende kracht waarmee hij haar overviel, had ze niet het benul om zich te verweren. Haar laatste gedachte was: Dit was het dan. Ik ga dood.”
Ze is werkzaam als boekhouder. Als je haar ziet en hoort, stel je meteen vast dat Karin Hazendonk helemaal geen saaie kantoordame is. Ze schrijft zelfs snoeiharde thrillers die elementen bevatten uit het werk van Stephen King en Mo Hayder. De auteur is zeker niet vies van een potje horror met gruwelijke passages.
Met ‘Ongenadig’, haar nieuwste boek, zet ze een psychologische thriller neer. Het is een verhaal dat langdurig beklijft.
In haar typische toegankelijke schrijfstijl, waarbij de no-nonsense zinsbouw de deur nog verder voor je openzet, weet ze een keurige constructie neer te zetten.
Vanaf het eerste hoofdstuk (een mysterieus begin) dwingt ze de lezers haar niet in de steek te laten.
Ze gaat evenwel langzaam een eerder braaf van start. Totdat ze je middenin de gruwel dumpt en je walgelijke gebeurtenissen op je hoofd krijgt uitgestort.
Hazendonk is onverbiddelijk, net zoals een van haar protagonisten.
Je kijkt werkelijk onder de hersenpan van de belangrijkste personages.
Bijna honderd korte hoofdstukken en een epiloog later, sluit je verdwaasd het boek.
“Liefdevol had hij het bloed van haar voorhoofd geveegd. De incisie die hij de vorige avond had gemaakt, bloedde niet meer. Het menselijk lichaam was fenomenaal. Het had het vermogen om zich zonder hulp te herstellen.”
Karin Hazendonk is onvoorspelbaar, psychopaten zijn dat eveneens.
Je bent van mening dat je zeker weet hoe de vork aan de steel zit? Fout.
Flashbacks en steeds wisselende perspectieven leiden je naar een verrassende apotheose. Op geen enkel moment valt de vaart weg. Deze missie is knap geslaagd, dus.
Na het lezen weerklinkt deze lugubere symfonie, - die ‘Ongenadig’ ongetwijfeld is - helder in het gekwelde lezershoofd. Gelukkig is het maar fictie!
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Guy Doms
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
