Doe ook eens goed gek en lees PAAZ!

Waarom alsnog een nieuwe recensie plaatsen van PAAZ, het dappere auteursdebuut van Myrthe van der Meer (pseudoniem) uit 2012? Heel eenvoudig: ter gelegenheid van de verkoop van het honderdduizendste (!) exemplaar verschijnt bij The House of Books een jubileumeditie. Een erg stijlvolle uitvoering met hardcover en leeslint.

‘Doe Eens Goed Gek’: zo heette de campagne in Vlaanderen in 2016. Het doel hiervan was het onderwerp bespreekbaar te maken en aldus de beeldvorming positief te veranderen. Ook was het de bedoeling het heersende stigma te verminderen. Deze actie was vooral gericht op jongeren met een verhoogde mate van psychosegevoeligheid, maar vooral op hun eigen omgeving.

“In Nederland hebben jaarlijks zo’n half miljoen mensen suïcidale gedachten. Meer dan 99% van hen weet zich te redden met hulp van hun omgeving of van een professional. Hulp zoeken werkt dus echt.”

Het zijn keiharde maar wel nuchtere cijfers! Dit betekent eveneens dat er jaarlijks zo ongeveer 5.000 mensen zijn (alleen al in Nederland!) die het echter niet gaan redden…

Plots belandt ze dan in een totaal vreemde wereld: de psychiatrische afdeling van een algemeen ziekenhuis, de paaz. Het is niet vanzelfsprekend, zeker niet want ze is depressief, uitgeput en neemt zware medicijnen om toch maar enkele uurtjes te kunnen slapen. Ze begrijpt er helemaal niets van, dit moet één groot misverstand zijn! De zesentwintigjarige Emma heeft immers alles om dolgelukkig te zijn: een leuke familie, haar liefhebbende vriend Sergei, een interessante baan… Oh ja, ze heeft wel eens heel stevige huilbuien en ze smeedt plannen om haar leven te beëindigen. Nou en? Wil niet iedereen doodgaan? Tijdens de vijf maanden die vanaf dan volgen - haar opname op de gesloten afdeling - zal Emma (de vertelster) ondervinden hoe ziek ze wel is. De jonge vrouw krijgt dan wel professionele begeleiding, de hulpverlening loopt echter niet altijd even gesmeerd of gecoördineerd. De kennismaking met haar medebewoners in de paaz leidt tot interne vriendschappen. Elke patiënt heeft zijn eigen verhaal en achtergrond. Op die manier voelt Emma zich ginds toch meer thuis. Wanneer en hoe zal ze de paaz verlaten?

“Hij legt zijn vork neer. ‘Nee, dat jij een eind aan je leven wilde maken. Dat heb je nooit gezegd.’ ‘Dat heb ik wel gezegd,’ zeg ik verontwaardigd. ‘Waarom zou ik dat niet vertellen? Ik heb het hier de hele dag nergens anders over. Waarom dacht je anders dat ik opgenomen was?’ ‘Omdat je depressief was.’ Verbouwereerd staar ik naar zijn bord. Hoe kan hij dat nou niet weten? ‘Mag ik nog een stukje kroepoek?’ vraag ik ongemakkelijk.”

PAAZ is een zwaar beladen roman, waarin de auteur voor een groot gedeelte autobiografisch gaat. Heel openhartig en ongeremd vertelt ze over haar eigen ervaringen en belevenissen op de gesloten psychiatrische afdeling. In haar volgende roman UP doet ze het nog eens netjes over, maar daarin beschrijft ze meer haar psychiatrische verleden.

Sluit eerst de deur achter je, nadien volgt een warm welkom in de turbulente leefwereld van Emma! Met haar hypnotiserende pen - met een humoristische krul - weet Myrthe van der Meer moeiteloos haar lezers in te palmen. Verwacht vooral geen luchtig verhaal, dit is pure ernst die wordt afgewisseld door geestige invallen. Een oprecht en soms ook bijzonder intiem relaas, waarin eveneens de vaak haperende werking van de psychiatrie en bepaalde zonderlinge therapeuten niet worden gespaard. Doe ook eens goed gek en lees PAAZ!