Autobiografisch beladen boekje, zeker wel experimenteel

De kleur wit heeft wereldwijd een wisselende symboliek. Bij ons staat deze kleur - onder andere - voor licht, hoop, reinheid en waarheid. In de meeste oosterse landen is wit echter de kleur van de dood, of van de rouw. De Zuid-Koreaanse Han Kang (1970), bekend als romanschrijfster, waagt zich dit keer met Wit aan een merkwaardig en experimenteel boekje.

'Een jaar nadat ze haar eerste kind had verloren kreeg ze weer een te vroeg geboren baby. Mij werd verteld dat die baby, een jongetje ditmaal, zelfs nog minder maanden in de moederschoot had doorgebracht dan het meisje, en dat hij kort na de geboorte was gestorven, zonder één keer zijn ogen te hebben geopend. Als die twee levens het kritieke punt veilig waren gepasseerd, zou mijn eigen geboorte, drie jaar later, niet hebben plaatsgevonden, noch die van mijn broer weer vier jaar daarna.' 

Uit het Koreaans vertaald naar het Engels door Deborah Smith, nadien vanuit het Engels vertaald naar het Nederlands door Marijke Versluys; een knap eindresultaat zonder ruis op het proza!

Ze heeft haar oudere zus nooit gekend, die heeft immers slechts enkele uren geleefd. In Wit is meer dan een derde van alle pagina’s blanco, wit dus. Totaal onbeschreven en toch veelzeggend tegelijkertijd. Een laat requiem, een serene ode aan haar overleden zusje. Of is het een zoektocht naar een jong en nieuw leven? In de schemerzone tussen leven en dood ontmoet, raakt ze haar kleine zus liefdevol aan.

Het boek is opgebouwd uit korte stukken, bedenkingen, neergeschreven tijdens haar verblijf in Warschau. Deze Poolse stad, vernield tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers, doet Kang nadenken over haar familie en overleden zus. Elk wit voorwerp dat komt opdagen verwijst ernaar. Soms zijn het louter reflecties; af en toe ook bedoeld als zuivere metafoor. De auteur schrijft op een lyrische wijze fragmenten over sneeuw, ijs, rijst, blanco papier, een lijkwade etc.

Jammer dat het erg mooi verzorgde boek, uitgegeven in een fijn linnen omslag – qua aantal woorden nog geen novelle groot – niet volumineuzer is. Vanaf de eerste bladzijde stap je als lezer door een mysterieus waas van verschillende tinten wit, waar feiten en fictie elkaar benevelen. Tegelijkertijd gooit de schrijfster de poorten van haar ziel wagenwijd open. Han Kang hecht een bijzondere waarde aan het jonge leven van haar zusje, zodat die twee uur op aarde voor eeuwig worden bewaard. Een vroeggeboorte, waarbij de moeder slechts 22 is en haar kind helemaal alleen ter wereld brengt. Met een fatale afloop, helaas. 

Dit werkje zou wel eens een oosterse, beknopte versie kunnen zijn van de serie De vier seizoenen van de Noorse topauteur Karl Ove Knausgård. In Wit blaast Han Kang de geest van haar overleden zusje nieuw leven in. Een autobiografisch beladen boekje en ja, zeker wel experimenteel.