Neergeschreven vanuit de ziel van de hoofdkarakters

Yucca: deze roman vertoont heel wat thrillerachtige trekjes. Spannende verhaallijnen, cliffhangers bij de vleet, mysterieuze karakters. Inclusief een verwijzing naar de gevreesde Bende van Nijvel, die van 1982 tot en met 1985 bloedige terreur zaaide in België.

In de eerdere romans van Peter Terrin (1968) maakte de lezer reeds kennis met Viktor (Blanco) en Renée (Post mortem). Deze twee personages zijn niet toevallig ook de hoofdpersonages in dit nieuwe boek. Met Post mortem won de Vlaamse auteur de AKO Literatuurprijs in 2012. Eerder ontving hij in 2010 de Literatuurprijs van de Europese Unie voor De Bewaker.

“Je liep vlak bij de oever. Ik was zeker dat de man je achterna zou springen mocht je in het water vallen, toch bande ik de gedachte aan een val meteen uit mijn hoofd. Ik telde tot tweeënveertig.” Renée is één van de twee hoofdpersonages, ze telt voortdurend. Dit geeft haar de mogelijkheid om grip te houden op de gebeurtenissen in haar leven. Ze lijdt aan een motorische beperking en aan een dwangstoornis; de blijvende naweeën van het herseninfarct dat ze kreeg toen ze amper vier jaar oud was.

Hij heeft elf jaar in de gevangenis gezeten wegens onopzettelijke doding van zijn zoon. Viktor komt vrij en is een zoekende man, die zijn leven opnieuw een richting moet geven. Een nieuw begin. Hij vraagt zich af: wie ben ik, in welke wereld beland ik nu na mijn gevangenschap? Hij botst op de Gier, een oude man bekend uit het misdaadmilieu. Viktor vindt een baan bij Yucca, een bedrijf dat maaltijden aan huis bezorgt.

De tweede verhaallijn draait rond Renée. Ze overleeft, meer zelfs: ze beschikt sinds haar negende over magische krachten. Later wordt ze een gefortuneerde kunstenares en moeder van zoontje Willem. In 2035 is Renée 29 jaar en vertelt ze – tijdens een opname in monoloogvorm - aan haar zoon over haar leven. Ze voelt zich tevens erg bedreigd…

“Viktor moest de oude man voor de kleren van Alex een wederdienst bewijzen, maar wat die wederdienst inhield kon de Gier niet zeggen.” Hij is nog maar pas ontslagen uit de gevangenis, toch wordt Viktor al meteen belast met een bijzondere verbintenis. Alleszins goed voor de spanning!

Het is niet echt een probleem als je de voorgaande romans van Terrin niet hebt uitgeplozen. Yucca kan echt wel zelfstandig worden gelezen. De twee protagonisten liggen de auteur na aan het hart; zowel Renée (zijn dochter) als Viktor. In Post mortem beschrijft de auteur de traumatische gebeurtenissen rond zijn eigen dochtertje, als ze het slachtoffer wordt van een herseninfarct, maar overleeft. Het onrecht dat Viktor werd aangedaan in het verleden (Blanco) blijft verder sluimeren in het heden. Intussen heeft Peter Terrin een bijzondere en persoonlijke band opgebouwd met Viktor. De schrijver is nog niet helemaal klaar met zijn dierbare romanfiguur; dit wordt wellicht ooit nog vervolgd…

De twee belangrijkste verhaallijnen zijn neergeschreven vanuit de ziel van het betrokken hoofdpersonage, waarbij Renée en Viktor een nieuwe start kunnen nemen. In Yucca geen fenomenaal proza of sublieme schrijfstijl te ontdekken. Wel twee indrukwekkende verhalen, waarin realiteit en fictie naadloos aan elkaar worden gelast. Waar heden, verleden en toekomst samen een harmonieus geheel vormen in deze vurige, maar ook zwaarmoedige roman. Twee totaal verschillende verhaallijnen die pas tijdens het laatste gedeelte met elkaar gaan versmelten. Het hoge thrillergehalte zorgt voor een flinke dosis spanning.