Algot, alcohol en absurde situaties

Dit was het eerste boek dat ik las van Jonas Jonasson, en ik had echt geen idee wat ik moest verwachten. Maar De boer, de vrouw en de brandewijn is zo’n boek dat je gewoon lekker wegleest. Het zit vol droge humor, gekke situaties en personages wiens levens steeds meer met elkaar verstrengeld raken op een manier die totaal uit de hand loopt.

Het verhaal draait om Algot, de zoon van een varkensboer, die in z’n eentje een geheime brandewijnonderneming opstart in een huisje dat hij pacht van een chagrijnige Graaf. Hij doet er alles aan om het onder de radar te houden, en dat levert al meteen genoeg spanning en gekke situaties op.

Wat ik echt leuk vond, waren de gesprekken tussen de personages. De Graaf is nogal verbitterd – hij heeft een bloedhekel aan z’n zoon Mauritz, vindt z’n vrouw maar een oppervlakkige paardenliefhebber en snapt niks van z’n dochter die alleen maar schoenen koopt. Daartegenover heb je dan Algot en z’n vrienden, waaronder een continu dronken Engelsman, die juist heel nuchter (pun intended) met dingen omgaan. De dialogen zijn droog, grappig en soms echt hilarisch. En naarmate het verhaal vordert, zie je hoe al die levens steeds meer in elkaar gaan overlopen. Echt tof gedaan.

Het boek leest lekker vlot, ondanks dat het best dik is. Het verhaal kabbelt een beetje, maar op een goede manier. En precies op het moment dat je denkt: “oké, en nu?”, komt er weer zo’n lekkere plottwist die je weer helemaal in het verhaal trekt.

Het einde voelt ook echt als een afgerond geheel. Alles komt mooi samen – alsof er een strik omheen wordt gedaan. Ja, er blijven een paar kleine losse eindjes over, maar het is alsnog super bevredigend.

Kortom: ik vond het een origineel, grappig en lekker geschreven boek. Vier sterren van mij, en ik kan het aanraden aan iedereen die zin heeft in iets luchtigs en een tikkeltje absurd.

Dank aan A.W. Bruna voor het recensie-exemplaar.