Roman met eigentijdse thema’s

Het verhaal speelt zich af in 24 uur op de laatste dag van februari. Traditioneel wordt op die dag in Amsterdam het Nachtrustfeest gehouden. De stad stroomt vol met Peruaanse toeristen en ook de vier hoofdpersonen willen gewoontegetrouw hiernaartoe. Ondanks dat er een weeralarm code rood is afgegeven wegens extreme koude, zijn er veel mensen op de been.

De hoofdpersonen hebben allemaal hun eigen reden om naar het feest te gaan. Het zijn dertigers die toekomstloze baantjes en tijdelijke woningen hebben en hun idealen vaak ingeruild hebben voor cynisme. Alexia is journalist en vertaler van buitenlandse poëzie. David heeft een jaar een foto-opleiding gedaan in Montpellier en heeft net zijn ontslag gekregen als docent aan de universiteit, Brecht had uitzicht op een goede betrekking, maar verdient nu zijn geld met het ophalen van deelstepjes en Reaux is als medewerker verbonden aan een kringloopwinkel.

De stijl van Van Agtmaal is vloeiend. Wel is het zaak je aandacht er goed bij te houden, want hij maakt gebruik van lange zinnen en uitweidingen die soms geen meerwaarde hebben. Door gebruik te maken van flashbacks en uitgebreide dialogen leer je de personages goed kennen, al voelde ik er niet echt verbinding mee. Ook de relaties tussen voornamelijk de drie vrienden voelden oppervlakkig. Door de regelmatige wisseling van perspectief worden bepaalde situaties herhaald, maar bekijk je die wel vanuit meerdere kanten, wat de keuze voor de titel verduidelijkt.

Het objectief vordert langzaam, mede door de uitgebreide beschrijvingen. Er is sprake van veel drankgebruik en later ook geweld. De chaos in de stad en het optreden van de politie wordt hiermee verklaard. De sfeer wordt steeds grimmiger, de handelwijze van de hoofdpersonen steeds verwarder, al is er op het eind van het boek nog wel een kleine plottwist. Eigenlijk bereikt niemand zijn doel voor die avond. Het geheel voelt zinloos en leeg aan.

Ondanks dat de inhoud niet echt kan boeien, is Het objectief knap geschreven. De vele literaire verwijzingen tillen de inhoud naar een hoger plan. Martien van Agtmaal kan zeker goed schrijven, een volgende boek van hem zou ik zeker lezen, al hoop ik dat de vele herhalingen en de onnodige uitweidingen dan wat beperkt worden, het is wat te veel van alles.

Meer recensies lezen? Neem een kijkje op indeboekenkast.com.