Nog één jaar te leven
Toni start op 1 augustus met zijn notities en de datum waarop zijn leven teneinde zal komen, is precies een jaar later, op 31 juli. Hij zoekt als het ware naar de redenen voor zijn keuze. Hij beschrijft zijn jeugd, zijn verleden en zijn huwelijk met Amalia, dat geen happy end kende. Zijn leven is een aaneenschakeling geworden van zinloosheid en onverschilligheid. Door iedere dag notities te maken probeert hij duidelijkheid te krijgen in zijn leven.
Toch zijn er nog enkele positieve zaken. Vol warmte schrijft hij over zijn hond Pepa en zijn enige vriend die hij Kunstpoot noemt. Ook komt hij nog een oude bekende tegen, allemaal zaken die hem nog hoop geven. Bijzonder is de rol die de gierzwaluwen, die ook op de cover staan afgebeeld, spelen in zijn laatste jaar.
Het tellen van de dagen is een boeiend verhaal met een origineel thema. De notities zijn zeker niet chronologisch opgebouwd, maar wel is het steeds duidelijk over welk gedeelte van zijn leven geschreven wordt en hoe de ene gedachte de volgende associatie oproept. Langzamerhand leren we de personages kennen. Het voor in het boek afgebeelde sociogram is een prettig houvast om het verband tussen de verschillende personen en situaties vast te houden.
De verhalende stijl van Fernando Aramburu is heel prettig en prima te volgen, maar wat vooral opvalt, is zijn onderkoelde humor die hier en daar naar cynisme neigt. Ook worden we getrakteerd op de nodige filosofische citaten, de verwijzingen naar kunstwerken en de liefde voor boeken. De boeken die hij overigens gedurende het jaar op een willekeurige plek in de stad achterlaat, om alvast opruiming te houden van zijn bezittingen.
Het tellen van de dagen boeit van het begin tot het eind, je wordt meegezogen in de leef- en gedachtewereld van Toni, die zijn hele leven in dat laatste jaar overdenkt. Je wordt heen en weer geslingerd tussen de negatieve gevoelens en toch de hoop die bepaalde zaken oproepen. Een geweldig boek met een lofzang op vriendschap en liefde, die ondanks alle pijn toch een sprankje hoop laat zien.
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Hannie
Gesponsord
Aan het lot kun je niet ontsnappen ... of wel?
Intermezzo is een prachtige roman over broers en geliefden, van dé literaire stem uit Ierland.
Door de late middeleeuwen letterlijk aan te raken blaast Van Loo ons verre verleden meer dan ooit nieuw leven in.
Een ode aan de Hollandse keuken en de smaak van thuis.
Meer dan 200 recepten voor de kerstdagen.
Superdikke editie met 3D-beeld, geuren en vele andere extra's!
Het leukste cadeau voor iedereen: lol verzekerd!
Toine Heijmans neemt zijn lezers mee naar de uiterwaarden, de laatste Nederlandse wildernis.
Een roman over iemand die floreert als onderzoeker, maar zich het comfortabelst voelt als ze zelf in de schaduw blijft
In Lijtje deelt Harmen van Straaten ontroerende, grappige en herkenbare verhalen over zijn dementerende moeder.
De schitterende beelden en poëtische teksten vertellen het verhaal van een bijzondere vriendschap, tussen het meisje en de drie dieren.
Een magisch coming-of-age-verhaal over een jongen die zijn eerste weekend zonder zijn ouders doorbrengt. . . en een leeuw die op hem komt passen.
Een thriller over verloren zielen, familiebanden en dodelijke loyaliteit.
Deze nieuwe fase kan er een zijn van vreugde, vervulling en verdieping.
De Gouden Griffel-winnaar in een luxe uitgave!
De auteur van Het meisje in de trein is terug! Ligt de waarheid op het eiland begraven?
Kenia, 1926. De jonge Ivy staat voor grote uitdagingen. Ondertussen is Ranjana, een jonge Indiase vrouw, op de vlucht.
Een nieuwe, inclusieve geschiedenis van het vroegst bewoonde continent van de wereld.
Een prachtig overzicht van de liefdespoëzie, van de vroege middeleeuwen tot nu
Hoe kunnen we ons een weg banen door dit alles?
Drie jaar geleden overleed haar beste vriendin, en sindsdien staat Erins leven stil.
Kenia, 1910. Als de jonge Ivory meereist met haar vader op safari, wordt ze onmiddellijk verliefd op het land en de natuur
