Lezersrecensie
Op zoek naar de zin van het bestaan
Koorddansen is de derde bundel met cursiefjes en korte verhalen van Lieven Vandekerckhove. Zijn verhalen intrigeren door hun eenvoud en laten een onuitwisbare indruk achter. Het is bijna onmogelijk om alle verhalen achter elkaar te lezen. Soms noopt het verhaal je tot bezinning en reflecteren op je eigen bestaan. Het knappe is dat de auteur de zin van het leven zoekt in de confrontatie met de gewone mens. En zoals in zijn eerdere bundels is ook Koorddansen doorspekt met relativerende humor.
De korte verhalen beschrijven de wederwaardigheden van de gewone mens uit allerlei sociale milieus. Door die confrontatie aan te gaan is de mens er steeds op uit zichzelf beter te leren kennen. Maar niet alleen mensen spelen een cruciale rol, ook de dieren worden niet vergeten. Heel bijzonder zijn de gedeeltes waarin de eindigheid van het leven voorkomt. Als de auteur schrijft over de dood van zijn moeder, is zijn eigen verdriet voelbaar en tegelijkertijd wordt de lezer geraakt in zijn eigen gevoelens van afscheid nemen voor de laatste keer van een dierbaar iemand.
De schrijfstijl van Lieven Vandekerckhove is prettig. De verhalen lezen vlot, maar zoals eerder opgemerkt maken de verhalen indruk en komt een verhaal beter binnen, als je het even de tijd geeft om te bezinken. Ook voor de tweede keer een verhaal lezen zorgt ervoor dat je nog meer aspecten opmerkt en daardoor dieper erin doordringt. De meeste verhalen zijn vanuit het ik-perspectief geschreven. Dat maakt de inhoud persoonlijker en meer rakend.
Koorddansen is een vermakelijke, intrigerende en ontroerende bundel vol korte verhalen van de oud-professor sociologie. Zijn eigen levenservaring sijpelt door in elk stuk. De eerste twee bundels gaven nog meer de indruk autobiografisch te zijn, maar de menselijkheid en de zoektocht naar de zin van het leven brengen een verdieping van zijn eigen leven naar buiten. En dat noopt de lezer weer tot bezinning en reflectie.
Koorddansen met een voorwoord van Mark Eyskens en enkele illustraties van Jean Olaf maakt diepe indruk, al is de toon meestal luchtig. Toch lees je tussen de regels over de zoektocht naar de zin van het bestaan. En is niet iedereen hiernaar op zoek?
Meer recensies lezen? Neem een kijkje op indeboekenkast.com.
De korte verhalen beschrijven de wederwaardigheden van de gewone mens uit allerlei sociale milieus. Door die confrontatie aan te gaan is de mens er steeds op uit zichzelf beter te leren kennen. Maar niet alleen mensen spelen een cruciale rol, ook de dieren worden niet vergeten. Heel bijzonder zijn de gedeeltes waarin de eindigheid van het leven voorkomt. Als de auteur schrijft over de dood van zijn moeder, is zijn eigen verdriet voelbaar en tegelijkertijd wordt de lezer geraakt in zijn eigen gevoelens van afscheid nemen voor de laatste keer van een dierbaar iemand.
De schrijfstijl van Lieven Vandekerckhove is prettig. De verhalen lezen vlot, maar zoals eerder opgemerkt maken de verhalen indruk en komt een verhaal beter binnen, als je het even de tijd geeft om te bezinken. Ook voor de tweede keer een verhaal lezen zorgt ervoor dat je nog meer aspecten opmerkt en daardoor dieper erin doordringt. De meeste verhalen zijn vanuit het ik-perspectief geschreven. Dat maakt de inhoud persoonlijker en meer rakend.
Koorddansen is een vermakelijke, intrigerende en ontroerende bundel vol korte verhalen van de oud-professor sociologie. Zijn eigen levenservaring sijpelt door in elk stuk. De eerste twee bundels gaven nog meer de indruk autobiografisch te zijn, maar de menselijkheid en de zoektocht naar de zin van het leven brengen een verdieping van zijn eigen leven naar buiten. En dat noopt de lezer weer tot bezinning en reflectie.
Koorddansen met een voorwoord van Mark Eyskens en enkele illustraties van Jean Olaf maakt diepe indruk, al is de toon meestal luchtig. Toch lees je tussen de regels over de zoektocht naar de zin van het bestaan. En is niet iedereen hiernaar op zoek?
Meer recensies lezen? Neem een kijkje op indeboekenkast.com.
3
Reageer op deze recensie