Lezersrecensie
Uitvaartbelevenissen
Deze verhalenbundel van de hand van Gé Hofsteen bevat meer dan dertig stukjes over uitvaarten, waar Hofsteen bij betrokken was. Ze schetst in het kort de achtergrond van een specifieke persoon en neemt ook een deel van de speech op die op de betreffende uitvaart is uitgesproken. Gé Hofsteen was namelijk tien jaar lang spreekster op uitvaarten geweest. Van al die keren dat ze gevraagd was te spreken bij het afscheid, heeft ze de meest memorabele ervaringen opgetekend.
Van tevoren gaat ze een gesprek met de achterblijvenden aan en daaruit probeert ze de kernachtigste punten uit het leven van de gestorvene op te nemen. De titel is gebaseerd op de uitspraak Van de doden niets dan goeds. Toch probeert ze niet alleen de positieve kanten van iemand te belichten, maar ook een eerlijk verslag neer te zetten, maar wel met respect voor de overledene. Als het soms haast onmogelijk is om een gunstige schets te schrijven, grijpt ze vaak naar een gedicht, dat wel altijd de kern van die persoon weergeeft.
De verhalen lezen heel vlot. De stijl is luchtig gehouden. Toch voel je de diepe verbintenis die de auteur probeert te benaderen in haar speeches. Vooral de gedeeltes die gaan over overledenen die dicht bij haar stonden, getuigen van de betrokkenheid van Hofsteen. Soms schudt ze de speeches zo uit haar mouw, als ze ervoor gaat zitten. Maar af en toe beschrijft ze haar worsteling om de juiste toon te treffen.
…Niets dan goeds is een verslag van een periode uit het leven van Gé Hofsteen, waarin ze de lezer deelgenoot maakt van haar werkzaamheden. De verhalen verschillen van elkaar. Sommige zijn filosofisch van aard, andere laten een speelse aanpak zien, maar de speeches die betrekking hebben op haar dierbaren, maken het meeste indruk. De opbouw van de bundel werkt naar een hoogtepunt toe. Je begrijpt haar strijd om professioneel op te treden, juist als haar eigen verdriet erbij betrokken is.
…Niets dan goeds geeft inspiratie voor uitvaartbegeleiders en funeraire sprekers, omdat de verhalen intrigeren en levensecht aandoen. De persoonlijke betrokkenheid van Hofsteen is door het hele boek heen te voelen. En haar worsteling om voor iedereen een juiste tekst te schrijven, roept respect op.
Meer recensies zijn te lezen op indeboekenkast.com.
Van tevoren gaat ze een gesprek met de achterblijvenden aan en daaruit probeert ze de kernachtigste punten uit het leven van de gestorvene op te nemen. De titel is gebaseerd op de uitspraak Van de doden niets dan goeds. Toch probeert ze niet alleen de positieve kanten van iemand te belichten, maar ook een eerlijk verslag neer te zetten, maar wel met respect voor de overledene. Als het soms haast onmogelijk is om een gunstige schets te schrijven, grijpt ze vaak naar een gedicht, dat wel altijd de kern van die persoon weergeeft.
De verhalen lezen heel vlot. De stijl is luchtig gehouden. Toch voel je de diepe verbintenis die de auteur probeert te benaderen in haar speeches. Vooral de gedeeltes die gaan over overledenen die dicht bij haar stonden, getuigen van de betrokkenheid van Hofsteen. Soms schudt ze de speeches zo uit haar mouw, als ze ervoor gaat zitten. Maar af en toe beschrijft ze haar worsteling om de juiste toon te treffen.
…Niets dan goeds is een verslag van een periode uit het leven van Gé Hofsteen, waarin ze de lezer deelgenoot maakt van haar werkzaamheden. De verhalen verschillen van elkaar. Sommige zijn filosofisch van aard, andere laten een speelse aanpak zien, maar de speeches die betrekking hebben op haar dierbaren, maken het meeste indruk. De opbouw van de bundel werkt naar een hoogtepunt toe. Je begrijpt haar strijd om professioneel op te treden, juist als haar eigen verdriet erbij betrokken is.
…Niets dan goeds geeft inspiratie voor uitvaartbegeleiders en funeraire sprekers, omdat de verhalen intrigeren en levensecht aandoen. De persoonlijke betrokkenheid van Hofsteen is door het hele boek heen te voelen. En haar worsteling om voor iedereen een juiste tekst te schrijven, roept respect op.
Meer recensies zijn te lezen op indeboekenkast.com.
2
Reageer op deze recensie