Het levenseinde in eigen regie

Elsie de Vries is 77 jaar oud. Ze voelt dat haar gezondheid steeds minder wordt en dat het leven haar weinig meer te bieden heeft. Steeds minder mensen blijven over uit haar verleden. Het enige familielid dat ze nog heeft, is Thomas, de zoon van haar overleden zus Julia. Steeds vaker verlangt ze naar de dood, omdat ze haar leven als ‘volleefd’ ervaart. Ze gaat op zoek naar mogelijkheden om in eigen regie te overlijden.

Voordat ze haar definitieve beslissing neemt en de datum van overlijden vaststelt, heeft ze nog een aantal dingen op haar bucketlist staan. Ze vertrekt naar Engeland om haar geboortestreek te bezoeken, ze herleest haar brieven en dagboeken en regelt alles om het levenseinde vlot te laten verlopen. Maar al die acties confronteren haar met zichzelf en haar verleden, ze herinnert zich gebeurtenissen die ze verdrongen had en ervaart een kant van zichzelf die ze opnieuw onder ogen gaat zien.

Slotakte vertelt het verhaal van een vrouw die aan het einde van haar leven is gekomen door afnemende gezondheid en een toenemende eenzaamheid. Haar afrekening met het verleden wordt heel invoelend beschreven. Het verhaal heeft een luchtige toon, maar tussen de regels door voel je de strijd die Elsie voert en de zwaarte die gepaard gaat met haar beslissing. Ook de zoektocht naar wat er nog op te lossen valt uit haar verleden, raakt op een diep niveau.

Gertrude Klinkhamer schreef eerder het boek Mooi oud zijn, mooi oud worden, een non-fictie boek. Daarin vertelt ze over een zoektocht naar wat het betekent om in deze tijd oud te zijn. In Slotakte gaat ze een stap verder en betrekt het levenseinde bij het proces van ouder worden. Niet het levenseinde dat voor iedereen onontkoombaar is en niet vaststaat, maar een levenseinde dat zelfgekozen en gepland is. Ze beschrijft met grote kennis van zaken de levensfase die voor iedereen in het verschiet ligt.

Slotakte leest heel vlot. De strijd die Elsie voert en de overtuiging dat haar beslissing terecht is, zijn overtuigend beschreven. Geleidelijk aan dringt zich tijdens het lezen de vraag aan je op, wat je zelf zou willen met je levenseinde: ga je ook stappen ondernemen of wacht je tot de dood zich aandient? Gertrude Klinkhamer heeft in deze roman die als ondertitel heeft Geschiedenis van mijn dood, de vele facetten die een zelfgekozen levenseinde met zich meebrengen, op een ontroerende manier beschreven. Het boek helpt je om de uitspraak van Nietzsche te bevestigen: Sterven moet je leren. Door dit boek te lezen krijg je daar handvatten voor en begrijp je de uitdrukking: het recht om te sterven.

Meer recensies lezen? Neem eens een kijkje bij indeboekenkast.com.