Bloederige geschiedenis in een magisch-realistisch jasje

Gyeong-ha heeft alles in haar leven verloren en ziet de zin van het leven niet zo meer in als zij onverwacht en verzoek van haar vriendin Inseon krijgt om met spoed naar Seoel te vliegen. Inseon ligt daar in het ziekenhuis; zij heeft haar vingers eraf gezaagd tijdens het bewerken van hout. Gyeong-ha denkt dat zij misschien financiële hulp nodig heeft en vertrekt. Eenmaal in het ziekenhuis blijkt dat Inseon graag wil dat Gyeong-ha naar haar huis op de Jeju-eilanden vertrekt om haar vogel Ama te eten te geven voor hij overlijdt. Na een barre tocht door de sneeuw komt Gyeong-ha aan. Ama blijkt al dood te zijn en Gyeong-ha wikkelt hem in een doek en begraaft hem in een blik onder een grote boom in de tuin.

Dan gaat zij naar binnen en belandt zij in een soort droom of hallucinatie. De vogels vliegen weer rond en ook Inseon is in haar huis aanwezig, terwijl Gyeong-ha beseft dat de vogels dood zijn en Inseon in het ziekenhuis ligt.

Inseon neemt Gyeong-ha mee naar de kelder, waar allerlei boeken en dozen met krantenknipsels staan. Inseon laat haar allerlei stukken zien die duiden op een diepgravend onderzoek naar de bloedbaden op de Jeju-eilanden door de Amerikanen en Noord-Koreanen. Inseon vertelt het verhaal van haar moeder, die haar hele leven op zoek is geweest naar haar broer, die in de gevangenis is gezet en daarna mogelijk is geëxecuteerd. Zijn lijk heeft Inseons moeder nooit gevonden en er is een verhaal bekend over iemand die is ontsnapt. Zou dit haar broer zijn?

Inseon wil graag honderd bomen planten als het sneeuwt voor een documentaire, naar een droom die Gyeong-ha ooit had. Deze bomen staan om het huis van Inseon, hoewel Gyeong-ha heeft aangegeven dat niet meer te willen doen.

De sneeuw vormt een belangrijk leidmotief in het boek: sneeuw komt voor in de droom van Gyeong-ha, de reis naar Inseons huis en het verhaal van de moeder van Inseon, die als kind sneeuw van het gezicht van honderden lijken veegde om haar familie te vinden. Ook op het einde van het boek speelt sneeuw een belangrijke rol: Inseon neemt Gyeong-ha mee naar buiten met een kaars, die wordt gedoofd door een sneeuwvlok, waarna Inseon in de sneeuw gaat liggen en sterft, gevolgd door Gyeong-ha.

Dat de ontrafeling van de bloederige geschiedenis van de Jeju-eilanden plaatsvindt tijdens een hallucinatie, geeft weliswaar een magische sfeer die doet denken aan sommige boeken van Haruki Murakami, maar ik vind het niet echt een meerwaarde hebben in het verhaal: ook als Inseon echt aanwezig geweest zou zijn, was het verhaal indrukwekkend. Bovendien geeft het boek een beeld van een geschiedenis die voor mij tot op heden onbekend was en die toegankelijk is gemaakt door de literaire vorm waarin deze is gegoten.

Ik ben erg benieuwd naar andere boeken van Han Kang en ga zeker De vegetariër lezen!