Eenzaamheid in Stockholm

Dit is mijn eerst gelezen boek van Linda Olsson. Volgens de cover een bitterzoete roman. Het verhaal speelt zich voornamelijk af in een appartement in Stockholm en draait om drie personen die elk op hun eigen manier eenzaam zijn. Elisabeth Blom, Elias Blom en Otto Vogel. Otto en Elias kennen elkaar en gaan regelmatig met elkaar om. Elisabeth is er twee maanden geleden komen wonen en heeft zichzelf opgesloten in haar appartement. Ze komt niet buiten de deur, heeft de deurbel onklaar gemaakt, de spullen staan nog in de verhuisdozen en ze leeft in het donker. Niet echt een vrolijk situatie. Op een dag brengt de jonge buurman Elias haar een pakketje die verkeerd is bezorgd. Dit is het begin van een verhaal dat laat zien hoe de drie eenzame mensen via boeken met elkaar verbonden worden.

In de driehoeksrelatie vormen zich verschillende verhaallijnen. Tussen Elisabeth en Elias, Elisabeth en Otto en die tussen Otto en Elias was er al. Naast de boeken is de merel een belangrijk onderdeel van het verhaal. De merel komt in verschillende hoedanigheden in het verhaal voor en wel op een zeer verrassende manier in de relatie tussen Elias en Elisabeth.

Ondanks dat het grootste deel van het verhaal zich afspeelt in het appartement, krijg je toch redelijk wat mee van Stockholm, mede dankzij de uitstapjes van Otto. Plekken zoals het zomercafé van de Hedvig Eleonora kerk, het eiland Ekholmen waar Otto een keer geweest is, Fåfängan, het parkje bij het Tjärhovsplan, het Hammarbykanaal, Blå Porten Djurgården, Eriksdalsbadet, Riddarholmen en Gamla Stan.

De voornaamste reden om het boek te lezen was Stockholm. Ik had geen idee of het verhaal me zou bevallen. Gelukkig bleek dat het een goed geschreven verhaal is waar je ook nog eens wat van Stockholm ziet. Romantisch met een donker randje. Hoe zijn Elisabeth, Elias en Otto in de eenzaamheid terecht gekomen en lukt het ze om eruit te komen? Een boek met een open einde die je achterlaat met vragen waarop geen eenduidig antwoord te geven is. Ik ben positief verrast door Linda Olsson en ben benieuwd naar haar andere boeken.

Hieronder een gedeelte uit het boek die van toepassing is op veel mensen. Het gaat over het leven van Eva (de overleden vrouw van Otto) en Otto: Het was gewoon een feit. Zo was dat bij ons. We woonden samen in een klein huis. We aten samen. We gingen samen op vakantie. Ik hield mezelf voor dat het huwelijk zo was, dat getrouwde mensen dat deden. Als ik mezelf dat al voorhield. Ik kan me niet herinneren dat ik daar bewust over nadacht. We voegden weer een dag toe aan de eerdere dagen en noemden dat ons leven.