Lezersrecensie
Nare man
In de jaren 70 en 80 verslond ik alle columns van Hugo Brandt Corstius onder zijn talloze pseudoniemen. Ik vond ze geweldig. Alleen het steeds terugkerende gekissebis met die andere veelschrijver in Vrij Nederland, Renate Rubenstein (alias Tamar) kon ik niet volgen. En toen kwam Opperlans, wat een genialiteit! Hugo Brandt Corstius was mijn held. Deze biografie wilde ik dan ook meteen lezen. Elsbeth Etty lijkt ook een groot bewonderaar van Hugo die ze constant bij zijn voornaam noemt. Ze geeft zeer uitgebreid inzicht in zijn leven, vooral zijn liefdesleven. Hij had veel meer vriendinnetjes dan pseudoniemen en veelal tegelijk. Wat zij in hem zagen wordt niet duidelijk, want hij bedroog ze allemaal en als zij er van door gingen stalkte hij ze of ging hij vervelend over hen schrijven (Renate Rubenstein dus). Hij maakte met iedereen ruzie, verwaarloosde of vergat zijn kinderen die al jong hun moeder verloren en was als werknemer bij de universiteiten waar hij werkte niet erg betrouwbaar. Een nare man eigenlijk. Maar wel geniaal. Etty schrijft dat lekker leesbaar op, dankbaar gebruik makend van het vele voorwerk dat Liesbeth Koenen al had gedaan (de eerdere biografe, die overleed voordat ze het werk af had). De biografie geeft ook inzicht in de kleine kliek literaire Amsterdammers die elkaar allemaal kent van school of uit de studententijd, met elkaar gevreeën heeft en elkaar de redacteursbaantjes/schrijfopdrachten en prijzen toeschuift. Of Etty en Brandt Corstius elkaar ooit hebben ontmoet en waar dat toe heeft geleid wordt nergens vermeld.
2
4
Reageer op deze recensie