Terecht boek van het jaar 2023

Je wordt helemaal meegezogen in het verhaal over een Ierse familie waarmee het uiterlijk gezien steeds verder bergafwaarts gaat , maar waar de gezinsleden wel tot steeds meer zelfinzicht komen. Je gaat van alle personages houden en je mist ze als je na 650 blz het boek dichtslaat. Het wordt vergeleken met The Corrections van Jonathan Frantzen en dat snap ik. De eerste 50 pagina's dacht ik er anders over. Zoon van 10 en dochter van 17 zijn dan veel aan het woord en hun dialogen met hun vrienden/vriendinnen staan vol met SMS-taal met bijbehorende spellingconventies en afkortingen. Als je het boek ook ziet als een beschrijving van een tijdsgewricht (wat The Corrections is) dan verwacht ik iets meer distantie van de auteur tot die tijd. Met die SMS-dialogen wekt Murray bij mij irritatie op: denk je nou werkelijk dat kinderen nu nog zo schrijven, Het is SMS-taal bedacht door een 50-jarige. Maar het verhaal en de psychologie en de beschrijvingen van waar de personages mee worstelen zijn zo meeslepend en levensecht dat ik hem dat gauw vergaf. Een ander lastig detail is dat de gedachten vanuit de moeder zijn opgeschreven zonder punten en komma's. Ergens las ik dat Anjet Daanje dat ook heeft geprobeerd, maar dat werd door haar uitgever verboden, waarna ze er prachtig meanderende ellenlange nevengeschiktebijzinslingers van heeft gemaakt verbonden door talloze enumeraties. Dat leest geweldig, en vermoedelijk heet Murray hetzelfde effect beoogt. Maar de gedachten van die moeder zijn wat meer losse flodders en korte zinnen en dan mis je als lezer die punten en komma's wel. Maar ok dat detail is hem vergeven, Ik hoop dat er gauw een Nederlandse vertaling komt voor hen die geen Engels lezen, hoewel het best makkelijk leesbaar is. Maar je gunt iedereen dit boek.