Humor ten top

Het is niet voor niets dat ik een van de twaalf stoelen als mijn avater heb. Het is het meest humoristische boek dat ik ooit heb gelezen. Natuurlijk het is even wennen voor lezers die niet meer Russische literatuur hebben gelezen: de namen van de personages met vadersnaam en talrijke koosnamen zorgen voor hen nog wel eens voor verwarring. En de twaalf stoelen speelt in 1920 en er zijn veel verwijzingen naar die tijd, die voor ons niet zonder meer te volgen zijn. Maar nog steeds blijven er de mooiste observaties, dialogen en situatiebeschrijvingen over en geweldige humor. Frans Stapert heeft een knappe prestatie geleverd met de vertaling die het geheel heel eigentijds (in de dubbele betekenis: passend bij die tijd enerzijds en voor ons prettig leesbaar anderzijds) heeft gelaten met in begrip van kunstig gevonden vertalingen voor woordspelingen en rijmpjes en liedjes die perfect Nederlands zijn en toch hun Russische karakter hebben behouden