De titel zegt het al, hier speelt de taal een gevaarlijk spel.

Carl Stellweg beheerst het korte verhaal zoals je dat nog maar zelden tegenkomt. Niet zo maar een vertelling met een verrassende plot, nee, literair, de verrassing zit hem nog meer in hoe de dingen worden gezegd of beschreven. De toon is die van iemand van de straat met meer intelligentie en subtiliteit dan van zo iemand verwacht wordt, iemand met veel achter de kiezen, maar tegelijk wordt niet alles direct prijsgegeven, er wordt iets achter de hand gehouden dat spanning oproept, en soms wordt daar flitsend iets van getoond, alsof een mes wordt getrokken. En wat gebeurt heeft de kracht van het levensechte, maar ook die absurde draai, die je doet twijfelen, zie ik het echt? Zo scherp zijn de beschrijvingen dat je daar niet omheen kunt. In deze schrijver zit nog meer, dat voel je. Een opsomming van de inhoud zou geen recht doen aan deze bundel, het zijn verhalen die je aan de tap kunt horen, maar beter gebracht, en met een diepere lading erin verborgen.