Gamewereld is niet alleen voor nerds..

Vooropgesteld, als Boomer weet ik weinig van games. Over de schouders van mijn kids keek ik wel eens mee. Het spelen met een controller zorgde alleen maar voor grote hilariteit, ik was veel te traag en zeurde over onduidelijke ‘regels’.
En toch ben ik gegrepen door het boek van Gabrielle Zevin, Morgen en morgen en morgen.
Het gaat over twee tieners die elkaar ontmoeten in een ziekenhuis. Zij vergeten hun pijn tijdens het gamen. Als studenten worden zij succesvol en beroemd door hun vernieuwende, zelf ontworpen gamedesigns.
Het verhaal gaat over hun vriendschap, hun ambitie en zeker ook over de liefde.
Het ontwerpen van games wordt heel boeiend beschreven. Van de titel tot de afbeeldingen, van scenario tot de techniek.
Theater én literatuur zijn vaak de oorsprong van de ideeën van de ontwerpers. O.a. Macbeth van Shakespeare is inspiratie. (de titel van het boek is ook een citaat hieruit)
“Wat is een game? vraagt hij retorisch. Een game is ‘morgen en morgen en dan weer een morgen’. Je kunt eindeloos opnieuw worden geboren, eindeloos opnieuw beginnen. Het is het idee dat je zou kunnen winnen als je maar door blijft spelen.” Pag. 350
Ook maatschappelijke en politieke ontwikkelingen worden verwerkt. Bijv. het trouwen van personen van hetzelfde geslacht.
“Wat heeft een virtuele wereld voor zin als je daar niet een paar misstanden uit de echte wereld kunt rechtzetten?” Pag 283

Het boek leest als een trein, ik zie een verfilming al voor mij. Het won de 2022 Goodreads Choice Award for Best Fiction.
En wie weet, vraag ik mijn kids of ik weer eens mee mag gamen. Er zit toch veel meer in dan je op 1e gezicht ziet.