Een echte Cognetti maar minder uitbundig

De Italiaanse schrijver Paolo Cognetti (1978) is vooral bekend van zijn in 2017 verschenen boek De acht bergen. Met dit boek won hij de prestigieuze Premio Strega. In 2022 werd de roman succesvol verfilmd. Beneden in het dal, vertaald door Yond Boeke en Patty Krone, is al weer zijn zevende boek.

In Beneden in het dal verlaat Cognetti de bergen en daalt hij af naar het dal Valsesia.
Heel verrassend begint hij zijn verhaal met twee honden. Een alwetende verteller vertelt vanuit het perspectief van een jong teefje over haar tocht samen met een reu. Ze laten op hun tocht een spoor van dode honden achter zich. Zo bruut gedood dat er getwijfeld wordt of het toch niet om een wolf gaat. Na dit hoofdstuk maken we, terwijl de honden op de achtergrond aanwezig blijven, kennis met de drie hoofdpersonen. De twee broers Luigi en (Al)fredo, en Elisabetta, de zwangere vrouw van Luigi. Luigi is boswachter in het dal. Fredo is na anderhalf jaar in de gevangenis te hebben gezeten houthakker geworden in Canada. Elisabetta is een Milanese die als jongere haar vakanties in het dal doorbracht en zeer belezen is. Het overlijden van de vader van de broers en de afspraken die moeten worden gemaakt over de erfenis van het huis in de bergen, doet Fredo terugkeren naar Sesia. De relatie tussen de twee broers is nooit erg goed geweest en ook deze keer komt het tot een pittige confrontatie.

Cognetti vertelt het verhaal vanuit wisselende perspectieven. Elk hoofdstuk beleef je het verhaal door de ogen van één van de hoofdpersonages. Op deze manier worden gebeurtenissen van verschillende kanten belicht en krijgt het verhaal meer diepgang. De beide broers en hun beweegredenen leer je als lezer goed kennen. Elisabetta krijgt in het verhaal echter wat minder aandacht, wat jammer is aangezien haar kijk op de gebeurtenissen zeker interessant is.

Het boek leest prettig en je herkent duidelijk de schrijfstijl van Cognetti. Beeldende natuurbeschrijvingen, veel symboliek en een wat traag tempo. De thema's zijn weinig verrassend, de relatie tussen twee mensen, in dit geval de twee broers en zijdelings hun relatie met hun vader. Anders dan zijn eerdere boeken is dit boek een wat somberder verhaal, minder uitbundig. Het dal is eigenlijk alles wat de bergen niet zijn. Een plek waar iedereen wegtrekt naar de stad, waar de vervuiling toeslaat en waar er door de achterblijvers te veel gedronken wordt. Het is net alsof de schrijver zich in de bergen net wat meer op zijn gemak voelt dan in het dal.

In zijn nawoord maakt Cognetti duidelijk waar hij zijn inspiratie vandaan heeft gehaald. Geïnspireerd door de muziek van Bruce Springsteen en de schrijvers Flannery O'Connor en Raymond Carver, geeft hij zo zijn boek nog net iets extra's mee.

Beneden in het dal is een boek dat af en toe verrast, maar niet zoveel nieuws brengt voor de lezers die Cognetti's eerdere boeken al kennen.